Μετά τις σφοδρές αντιδράσεις στα social media αλλά και από τη βουλευτή επικρατείας του κόμματος του, Έλενας Ακρίτα, αναφορικά με οσα είπε σε συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη για την επιθυμία του να αποκτήσει κατα παραγγελία αρσενικούς απογόνους μαζί με τον σύντροφό του, Τάιλερ, ο Στέφανος Κασσελάκης αναγκάστηκε να προχωρήσει σε εξηγήσεις για το ζήτημα.
Συγκεκριμένα ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ σε ανάρτησή του επιχειρεί να ανασκευάσει τα λεγόμενά του, αναφέροντας ότι προτιμά γιους, διότι.. δεν γνωρίζει επαρκώς την γυναικεία φύση ώστε να διαπαιδαγωγήσει κόρες. Του διαφεύγει, προφανώς, ότι κανένας άνθρωπος δεν γνωρίζει επαρκώς, πριν γίνει γονέας, πως θα αναθρέψει τα παιδιά του, καθώς πρόκειται για μία εμπειρική διαδικασία μάθησης στο χρόνο. Προσπαθώντας μάλιστα να σώσει τις εντυπώσεις που δημιουργήθηκαν από τα λεγόμενά του, ρίχνει την μπάλα στην εξέδρα, γράφοντας ότι οι κοινωνίες προχωρούν μπροστά από ανθρώπους που τολμούν την αλλαγή και όχι από αυτούς που φοβούνται να μην δυσαρεστήσουν το.. ΛΑ.Ο.Σ.!
Είναι εντυπωσιακό ότι ο Στέφανος Κασσελάκης κάνει ένα σωρό αυθόρμητες γκάφες κι έπειτα προσπαθεί να επανορθώσει με εξαιρετικά στημένες απαντήσεις, μέσω των επικοινωνιολόγων του. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι οι εξηγήσεις δεν πείθουν κανέναν καθώς σπεύδει να επιτεθεί στους πολιτικούς του αντιπάλους, για λάθη που έχει κάνει ο ίδιος!
Η συμβουλή μας είναι αυτονόητη: Πριν μιλήσει να σκέφτεται, διότι δεν έχει αντιληφθεί πως κατέχει μία σημαντική θεσμική θέση στο ελληνικό πολιτικό σύστημα. Δεν είναι σχολιαστής σε πάνελ lifestyle εκπομπής αλλά πολιτικός και αρχηγός του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της χώρας.
Ακολουθεί η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη:
«Υπάρχουν υπέροχα ζευγάρια μπαμπάδων που μεγαλώνουν υπέροχα κορίτσια. Στην περίπτωση του δικού μας ζευγαριού, νιώθουμε δέος μπροστά σε κάτι τέτοιο. Απέναντι σε μία κόρη, έχω ακόμα αναπάντητα ερωτήματα για το αν θα είμαι σε θέση να τη διαπαιδαγωγήσω σωστά, να ανταποκριθώ ως γονιός με επάρκεια στις ερωτήσεις της για την εφηβεία, την έμμηνο ρύση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα - όλα όσα συνθέτουν τη μοναδικότητα της γυναικείας φύσης. «Αυτά μαθαίνονται στην πορεία», θα πείτε. Όμως επιτρέψτε μου την εκ των προτέρων συναίσθηση της ευθύνης. Δεν είναι τίποτα εύκολο ή δεδομένο. Ειλικρινά, καμία επιλογή λοιπόν μεταξύ κόρης και γιου. Μόνο ενσυναίσθηση. Γιατί το παιδί δεν είναι συνέχειά μας. Ούτε εργαλείο μας. Είναι ψυχή. Που θέλει από τους δύο γονείς του θαύματα και όχι τραύματα»
