Το 2019 η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά ζήτησε από τον Νίκο Ανδρουλάκη να εγκαταλείψει την Ευρωβουλή και να είναι υποψήφιος στις εθνικές εκλογές. Λίγο για να ενισχύσει το ψηφοδέλτιο του κόμματος αξιοποιώντας και τον μηχανισμό που επί χρόνια συντηρούσε ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αρκετά για να έχει εντός έδρας τον βασικό εσωκομματικό της αντίπαλο. Εκείνος ήταν κάθετος: επέλεξε την Ευρωβουλή για να ολοκληρώσει το βαρυσήμαντο έργο του, αλλά κυρίως για να είναι σε θέση ισχύος και φυσικά στο απυρόβλητο. Αλλωστε είχε δοκιμάσει την τύχη του για την προεδρία του κόμματος το 2017 και η δεύτερη θέση ήταν πολλά υποσχόμενη για το μέλλον που δεν άργησε να έρθει. Παρέμεινε στην Ευρωβουλή και μετά την εκλογή του, προκαλώντας αρκετά δυσάρεστα σχόλια σε βάρος του εντός του κόμματος.
Γράφει η Ελευθερία Γεωργίου
Ο Νίκος Ανδρουλάκης θριάμβευσε με την πολιτική ανικανότητά του τουλάχιστον κατά την τελευταία θητεία του: 15ος στις βαθμολογίες μεταξύ των Ελλήνων (21) ευρωβουλευτών, 588ος στο σύνολο των 749. Και στις δύο περιπτώσεις κάτω από τη βάση, αλλά είχε στρώσει το έδαφος για την επόμενη μέρα: δεν κατάφερε να σώσει την Ευρώπη, θα έσωζε την Ελλάδα.
Οι στενοί συνεργάτες του φυσικά θα αναφερθούν σε οκτώ χρόνια παρεμβάσεων και διαρκούς αγώνα προάσπισης των εθνικών συμφερόντων. Σίγουρα δεν βρέθηκε απέναντι από τη χώρα, αλλά δύσκολα κανείς μπορεί να υποστηρίξει πως το κοινοβουλευτικό έργο του είναι αξιομνημόνευτο. Ισως τα εγκαίνια της αίθουσας «Ανδρέας Παπανδρέου» στο κτήριο του Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, μια κίνηση που εκτιμήθηκε δεόντως από όσους συνέρρευσαν στα εκλογικά τμήματα να του εμπιστευθούν το μέλλον του σοσιαλισμού στη χώρα, θεωρώντας πως ένας νέος Ανδρέας Παπανδρέου βρίσκεται προ των πυλών. Διαψεύστηκαν.
Με το ζόρι δεύτερος
Με τα νέα καθήκοντά του ως πρόεδρος του κόμματος και βουλευτής έχει έως σήμερα καταθέσει μία επίκαιρη ερώτηση και άλλη μία επίκαιρη επερώτηση. Γίνεται έτσι προφανές πως ο αγώνας για τον πρόεδρο που θέλει να γίνει δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές, δίχως όμως να τολμά να θέσει έναν ξεκάθαρο στόχο, γίνεται στον δρόμο, στις γειτονιές, δίπλα στον λαό.
Μόνο που ο λαός, όπως αποδεικνύεται, του έχει γυρίσει την πλάτη. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δημοσκοπικά δεύτερο κόμμα διότι ανέβηκαν τα ποσοστά του. Μια μικρή διόρθωση έχει γίνει και πέραν αυτού τίποτα. Στις προσευχές του (αν δεν προσεύχεται, θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα) θα πρέπει να αναφέρεται στον Στέφανο Κασσελάκη, ο οποίος κατάφερε να εξαφανίσει τον εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ και του επιτρέπει έτσι να εμφανίζεται πλασματικά ως δεύτερος.
Και αν επικοινωνιακά πείθει κάποιους, δεν πείθει κυρίως τα στελέχη του: η σημερινή εκδήλωση για την κεντροαριστερά, στην οποία συμμετέχει ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, αλλά και η οργισμένη απάντησή του στις διαρροές του ΠΑΣΟΚ, είναι ξεκάθαρο σημάδι πως «ο νέος με ευρωπαϊκό αέρα» μετρά αντίστροφα, καταγράφοντας ίσως χειρότερη διαδρομή ακόμα και από τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που λίγο έλειψε να βγάλει το κόμμα από τη Βουλή.
Ξεμένει από ευκαιρίες
Λίγος, δεν πείθει και, έως σήμερα, πατά πάνω στη δυναμική που είχε δημιουργήσει η Φώφη Γεννηματά, η οποία πήρε ένα κόμμα στα πρόθυρα της εξαφάνισης, του έδωσε και πάλι υπόσταση και το παρέδωσε με προοπτικές.
Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κάνει την απέλπιδα προσπάθεια διάσωσής του μέσα από αντιφάσεις, ενώ τρέμει τη στιγμή που θα αποχωρεί με σκυμμένο το κεφάλι. Παλεύει για να πείσει τους αμετάπειστους βουλευτές του για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αναζητεί δικαιολογίες για τα πανεπιστήμια και επαναλαμβάνει εύηχα τσιτάτα για τα αυτιά εκείνων που ονειρεύονται τον πράσινο ήλιο να φωτίζει τη χώρα. Περιχαρακωμένος από εκείνους που εμπιστεύεται, συνοδοιπόρους του επί δεκαετίες πλέον, πιο αρτηριοσκληρωτικούς και από τους δεινόσαυρους της πολιτικής όπως σχολιάζουν στα πολιτικά πηγαδάκια κομματικά στελέχη που κρατούν αποστάσεις ασφαλείας.
