Στο πρώτο δεκαήμερο του νέου έτους ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συμπληρώνει μια 8ετία στην ηγεσία της ΝΔ και θα διανύει τον 8ο μήνα της δεύτερης κυβερνητικής του θητείας. Οι δημοσκόποι γνωρίζουν καλά ότι η υπεροχή του δεν οφείλεται στη συγκυρία, ή σε διαδοχικές συμπτώσεις, πολλώ δε μάλλον σε επικολυρικά αφηγήματα «χαρισματικών» πρωθυπουργών. Aλλωστε ο βολονταρισμός δεν υπήρξε ποτέ οικείος με την πολιτική παράδοση του φιλελεύθερου πραγματισμού που κληρονόμησε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Η επιτυχία έγκειται στην εξισορρόπηση μεταξύ αρχών και αποτελεσματικότητας, στο γεγονός ότι προσέδωσε έναν συνεπή πραγματισμό στο πάθος του για τη μετριοπάθεια, απαλλαγμένο από τα ιδεολογικά κλισέ που συνοδεύουν υπό μορφής «παρακαταθήκης» τα πολιτικά κόμματα της Mεταπολίτευσης. Απτή απόδειξη η άνευ πυροτεχνημάτων και τυμπανοκρουσιών μεταρρυθμιστική ατζέντα που αποτέλεσε το εκλυτικό αίτιο για τη διεύρυνση της κοινωνικής βάσης της ΝΔ.
Προφανώς το πολιτικό παρελθόν έχει λόγους να αρνείται την πραγματικότητα και να αμφισβητεί τις ουσιαστικές αλλαγές. Γιατί αυτό που δεν μπορεί να χωνέψει το πολιτικό παρελθόν, όπως αυτό εκπροσωπείται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, είναι πως βλέπουν τα αποτελέσματα να αρπάζουν την πρόοδο από τους «προοδευτικούς» και να την παραδίδουν στον φυσικό τους εκφραστή Κυριάκο Μητσοτάκη.
