Πριν από πολλά χρόνια, ο διάλογος για την ενιαία Αριστερά ξεκινούσε υπό το πρίσμα της πλειοψηφίας που εμφάνιζε συνολικά ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος και τα κόμματα που τον εκπροσωπούσαν στο εκλογικό σώμα. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά και οι πολιτικές ισορροπίες στη χώρα μας έχουν ανατραπεί πλήρως. Η Κεντροδεξιά στο σύνολό της ξεπερνά το 50%, η Ν.Δ. κυριαρχεί με ποσοστά άνω του 40%, ο Κ. Μητσοτάκης έχει «απλωθεί» μέχρι το Κέντρο και η εικόνα είναι πολύ διαφορετική, καθώς το ισχυρότερο κόμμα της αντιπολίτευσης, σε όλες τις μετρήσεις, δεν ξεπερνά το 15%.
Το ότι υπάρχει πολιτική ένδεια στην αντιπολίτευση, και ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, φαίνεται από τα εκλογικά αποτελέσματα και τις μετρήσεις που κάθε βγαίνουν στη δημοσιότητα. Δεν είναι διαπιστώσεις που απλά καταγράφονται από εμένα, στη σελίδα μου στο «Μανιφέστο». Είναι πολιτικές διαπιστώσεις που προκύπτουν από το 2019 και μετά και μάλλον θα συνεχίσουν να προκύπτουν με μικρές αυξομειώσεις και αλλαγές.
ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ αυτό, είναι πολύ φυσιολογικό στην Αριστερά να συζητούν όλοι με όλους, καθώς διαπιστώνουν και οι ίδιοι ότι η ΝΔ και ο Κ. Μητσοτάκης δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν από τα σημερινά κόμματα. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, να συζητά το ΠΑΣΟΚ με τη Νέα Αριστερά προκειμένου να σχηματοποιήσουν μια ενδεχόμενη συνεργασία που, υπό προϋποθέσεις, θα μπορούσε να καταλήξει σε ενιαίο κομματικό σχηματισμό. Γι’ αυτό και ο Νίκος Ανδρουλάκης, ερωτώμενος σχετικά, δεν το απέκλεισε. «Εμείς θέλουμε να παίξουμε ρόλο προς αυτήν την υπόθεση», απάντησαν χθες πηγές της ΚΟ της Νέας Αριστεράς στο… γάντι που τους πέταξε ο πρόεδρός του ΠΑΣΟΚ. Η δική μας εκτίμηση είναι πως μετά τις ευρωεκλογές θα υπάρξει ευρεία, ανασυνθετική διαδικασία του χώρου.
Ωστόσο, η αμεσότητα της απάντησης της Νέας Αριστεράς αναζωπύρωσε σενάρια για ανάληψη κάποιας πρωτοβουλίας διαλόγου ακόμα και πριν από τις ευρωεκλογές. Πολλοί συνέδεαν την ανεπίσημη έναρξη διαλόγου μεταξύ των δύο κομμάτων με το γεγονός ότι μόλις χθες ο πρώην ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Κόκκαλης μεταπήδησε και επισήμως από την Αριστερά στην ευρωομάδα των Πρασίνων.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποια προσπάθεια για συνεργασία γίνεται σε Κεντροαριστερά και Αριστερά γίνεται υπό το βάρος της αδυναμίας του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου να εμφανιστεί ως εναλλακτική πολιτική πρόταση και ως αξιόπιστη αντιπολίτευση απέναντι στην κυβερνητική παράταξη. Αυτή ακριβώς είναι η σημερινή πραγματικότητα. Η Αριστερά, όπως και στην Ευρώπη, έτσι και στην Ελλάδα, δεν έχει απαντήσεις για μια σειρά από προβλήματα που αφορούν την κοινωνία και την καθημερινότητά της. Το ότι καταρρέει σχεδόν σε όλα τα κράτη της ΕΕ έχει να κάνει με τη σοβαρή αδυναμία της να απαντήσει στα ζητήματα της οικονομίας, του μεταναστευτικού και της εγκληματικότητας.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ αδυναμία εμφανίζει και η εγχώρια Αριστερά. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ δεν συγκινούν το εκλογικό σώμα και δεν μπορούν με τίποτα να εισπράξουν τη φυσιολογική φθορά που έχει η ΝΔ μετά από 4,5 χρόνια διακυβέρνησης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή και ειδικά στην πολιτική. Οταν δεν έχεις λύσεις και δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, λέγοντας «όχι σε όλα», αυτό θα διώξει τους μετριοπαθείς και τους κεντρώους ψηφοφόρους. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι απλό: Οι διεργασίες στην Αριστερά οφείλονται στην αδυναμία της να αντιμετωπίσει τη ΝΔ. Καλό Σαββατοκύριακο σε όλες και σε όλους…
