Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις αυτό που συμβαίνει στην Κεντροαριστερά. Πρόκειται για την καλύτερη αποτύπωση της βιβλικής Βαβέλ. Διαβάζω αναλύσεις επί αναλύσεων για το quo vadis, στις οποίες όλοι συμφωνούν ότι διαφωνούν και είναι εγκλωβισμένοι σε ένα ιδιότυπο βέρτιγκο.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, η χλιαρή εκλογική επίδοση δεν είναι σε καμία περίπτωση εκείνη που θα επέτρεπε στον πρόεδρο Στέφανο να αναλάβει πρωτοβουλίες «νεκρανάστασης» του χώρου, αλλά δεν είναι και αυτή που περίμεναν κάποιοι για να θέσουν ζητήματα εκπαραθύρωσης.
Οπότε, οι αποφάσεις πάνε από φθινόπωρο, όπου μαζί με τη δροσούλα θα γίνει και το περιβόητο συνέδριο επανίδρυσης.
Στο ΠΑΣΟΚ δεν μπορούν να διαχειριστούν ότι τους πέρασε για πλάκα ο πρόεδρος Στέφανος, κάνοντας ανάλαφρα βιντεάκια στο ΤikΤok και φλεξάροντας τις ανά την υφήλιο βίλες του, και τα βάζουν με τον πρόεδρο Νίκο.
Για τη Νέα Αριστερά, θα σας σοκάρω. Ο πρόεδρος Στέφανος έχει απόλυτο δίκιο. Η κάλπη κατέγραψε μια εκκωφαντική αναντιστοιχία ανάμεσα στην εκλογική επίδοση και την κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος. Οπότε, παρά τις βαρύγδουπες διαψεύσεις, η συγχώνευση με το ΠΑΣΟΚ είναι –πρωτίστως– ζήτημα επιβίωσης και ακολούθως ζήτημα πολιτικής στόχευσης.
Συμπέρασμα: Απερίσπαστοι οι ηγέτες του χώρου πρέπει να πάνε διακοπές, να αποφορτιστούν, να πάρουν χρόνο και απόσταση από τα γεγονότα και να σκεφτούν με καθαρό μυαλό και γυρνώντας πίσω τον Σεπτέμβριο, να διατυπώσουν τις προτάσεις τους, για να διακριβώσουν ξανά ότι διαφωνούν. Τουλάχιστον, όμως, δεν θα έχουν χάσει τις διακοπές τους. Η ζωή είναι μικρή.
