«Για ένα πράγμα δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει: για την εντιμότητά μας, για το καθαρό μας μέτωπο, για τα καθαρά μας χέρια», τόνιζε προεκλογικά ο Αλέξης Τσίπρας, παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα σήμερα που έχει στις τάξεις του δύο κατάδικους τέως υπουργούς – από Ειδικό Δικαστήριο μάλιστα. Λεπτομέρειες, τουλάχιστον μέχρι το χαστούκι της κάλπης.
Ας γυρίσουμε όμως στα «καθαρά χέρια». Η αναφορά αυτή παραπέμπει στην ομόνυμη επιχείρηση που έλαβε χώρα στην Ιταλία τη δεκαετία του 1990. Πάνω από 5.000 δημόσια πρόσωπα κρίθηκαν ύποπτα και ετέθησαν υπό ποινική έρευνα. Περισσότερα από τα μισά μέλη του ιταλικού Κοινοβουλίου κατηγορήθηκαν, ενώ περίπου 400 Δημοτικά Συμβούλια διαλύθηκαν λόγω κατηγοριών διαφθοράς. Το πρακτικό αποτέλεσμα των ερευνών ήταν απογοητευτικά κατώτερο των προσδοκιών και πολιτικά ανέδειξε και έκανε παντοδύναμο το δίδυμο Μπερλουσκόνι - Φίνι.
Μιλώντας για καθαρά χέρια, ο Τσίπρας ουσιαστικά, επιχειρούσε να διαχωρίσει το κόμμα του από τη «διαφθορά και τη σαπίλα» των υπολοίπων και υποσχόταν –όπως ο Πολάκης– κάθαρση και πολιτικές διώξεις. Βέβαια, ο πρώτος που διαφήμιζε τα καθαρά του χέρια ήταν ο Νίκος Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής. Τελικά, οι εκλογές έστειλαν τον Τσίπρα σπίτι του και η Δικαιοσύνη έστειλε τον Μιχαλολιάκο στης φυλακής τα σίδερα (που είναι για τους λεβέντες). Ωστόσο, η έκφραση δεν έμεινε για πολύ «ορφανή». Νέος εκφραστής των «καθαρών χεριών» είναι ο Στέφανος Κασσελάκης. Να δούμε πού θα καταλήξει και αυτός.
