Περιμένοντας τις πρώτες μετρήσεις της κοινής γνώμης αμέσως μετά τις διακοπές του Αυγούστου –ουσιαστικά την πρώτη αξιολόγηση βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, ως είθισται, να θεωρούμε την καθημερινότητα όπως αυτή εκλαμβάνεται από την πλειονότητα της μεσαίας τάξης–, είναι κοινή η διαπίστωση ότι η κυβέρνηση διατηρεί σταθερά το προβάδισμά της έναντι της αντιπολίτευσης για έναν πολύ σημαντικό λόγο: Κι αυτός είναι ότι σε κανέναν πολιτικό αρχηγό δεν ταιριάζει το κοστούμι του πρωθυπουργού.
Προφανώς η πολιτική κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν είναι αρκετή από μόνη της ώστε να περιορίσει τις ανησυχητικές διαστάσεις που λαμβάνει το αυξημένο κόστος ζωής που πιέζει κυρίως τα μεσαία κοινωνικά στρώματα. Επομένως, τα υψηλά αποθέματα πολιτικής αξιοπιστίας του πρωθυπουργού θα δοκιμαστούν στα πολλαπλά μέτωπα της καθημερινότητας.
Και σε αυτά, πέραν της Υγείας, της Παιδείας και της εργασίας, οι πολίτες αναμένουν σοβαρές παρεμβάσεις στο μέτωπο της εγκληματικότητας και της παραβατικότητας. Είναι γεγονός ότι μετά τις ευρωεκλογές ο πρωθυπουργός κινείται προς την κατεύθυνση των μεγάλων αλλαγών σ’ αυτούς τους τομείς, αλλά η αποφασιστικότητα του ίδιου πρέπει να αποτελέσει πρωταρχικό καθήκον και όσων αρμοδίως έχουν την ευθύνη.
Και αυτοί δεν είναι κατ’ ανάγκη οι υπουργοί, αλλά και όσοι τους πλαισιώνουν στην προσπάθεια των μεγάλων μεταρρυθμίσεων που θα αλλάξουν την Ελλάδα.
