Η ιδέα δεν είναι ούτε καινούργια ούτε καινοφανής… Εχει τεθεί για πρώτη φορά δημόσια το 2006 από την «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ»: Το Ισραήλ να γίνει πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ! Και όπως φαίνεται, η πρόταση αυτή δεν βρισκόταν μόνο στο μυαλό του συντάκτη. Λίγους μήνες νωρίτερα, το 2005, η «Χέραλντ Τρίμπιουν» αποκάλυπτε ότι το Ισραήλ διερευνούσε τη δυνατότητα να αναπτύξει στενότερους δεσμούς με το NATO, ακόμη και ένταξη. Και μάλιστα, όπως ανέφερε το δημοσίευμα, εταιρείες που έκαναν λόμπινγκ στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες, πίεζαν για να γίνει δεκτό στην Ατλαντική Συμμαχία.
Σήμερα, το Ισραήλ έχει το καθεστώς του «εταίρου», όχι του «μέλους», του ΝΑΤΟ. Η σχέση ήρθε στη δημοσιότητα με αφορμή την κίνηση της Τουρκίας να μπλοκάρει αυτή τη συνεργασία, με αφορμή την παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον πόλεμο στη Γάζα.
Χρειάζεται, πραγματικά, μεγάλο θράσος η χώρα που έχει διαπράξει γενοκτονίες σε βάρος Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων, Χαλδαίων, που έχει καταλάβει τη μισή Κύπρο και ένα κομμάτι της Συρίας, που εισβάλλει, κατά καιρούς, στο Ιράκ προσπαθώντας να εξοντώσει τους Κούρδους, που έχει στείλει μισθοφόρους στη Λιβύη και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ, που έχει απειλήσει με πόλεμο δύο γείτονές της, την Ελλάδα και το Ισραήλ, που διεκδικεί εδάφη από τρεις, τουλάχιστον, όμορες χώρες, που κάνει υβριδικούς πολέμους κατά της Ευρώπης εργαλειοποιώντας δυστυχισμένους πρόσφυγες, που φυλακίζει δημοσιογράφους, κλείνει όποτε θέλει τα σόσιαλ μίντια και καταπιέζει τις εθνικές μειονότητες στο εσωτερικό της, να μιλά για παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!
Το Ισραήλ, από την πλευρά του, κάλεσε το ΝΑΤΟ να αποβάλει την Άγκυρα από τη Συμμαχία, μετά τις απειλές εναντίον του για εισβολή. Η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία, πλέον, απέχει παρασάγγας από τις αρχές του ΝΑΤΟ! Κόντρα στα γεωπολιτικά συμφέροντα της Δύσης, ο Ερντογάν επιλέγει να κάνει συμφωνίες με τη Ρωσία και το Ιράν, να στηρίζει τις τρομοκρατικές οργανώσεις Χαμάς και Χεζμπολάχ, να εκβιάζει τη Συμμαχία (διεύρυνση του ΝΑΤΟ με Φινλανδία και Σουηδία), προωθώντας έτσι τα συμφέροντα Μόσχας και Τεχεράνης.
Δεν είναι δυνατόν μέλος του ΝΑΤΟ να συμμετέχει ως «εταίρος» του «Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης», που προβάλλει ως γεωπολιτικό αντίπαλον δέος της Δύσης. Ο Οργανισμός αυτός ιδρύθηκε το 2001 με πρωτοβουλία Κίνας και Ρωσίας, καλύπτει ένα μεγάλο κομμάτι της περιοχής, από τη Μέση έως την Άπω Ανατολή, περιλαμβάνει 10 τακτικά μέλη (Κίνα, Ινδία, Ιράν, Ρωσία, Καζακστάν, Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν, Πακιστάν, Τατζικιστάν και Λευκορωσία) και 14 με καθεστώς «εταίρου».
Στην τελευταία Σύνοδό του, πριν έναν μήνα, στην Αστάνα του Καζακστάν, ο Ερντογάν συναντήθηκε και με τον Πούτιν, με τον οποίο συζήτησαν τη διεύρυνση των οικονομικών σχέσεών τους, αγνοώντας προκλητικά τις κυρώσεις της Δύσης στη Ρωσία! Αν κάποιος, λοιπόν, πρέπει να υποστεί κυρώσεις από το ΝΑΤΟ, αυτός θα έπρεπε να είναι η Τουρκία και όχι το Ισραήλ!
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία αποφάσισε να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ από ανάγκη. Ο πάντοτε «επιτήδειος ουδέτερος» αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πολιτική του αυτή, όταν ο Στάλιν άρχισε να διεκδικεί τμήματα της χώρας. Τότε η Άγκυρα ζήτησε τη βοήθεια της Συμμαχίας, της οποίας και έγινε μέλος, τελικά, το 1952 (ταυτόχρονα με τη χώρα μας).
Αυτό εξηγεί –ως έναν βαθμό– την, κατά καιρούς, τουρκική τακτική να διαφοροποιείται από βασικές γεωπολιτικές επιλογές της Δύσης. Δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις που η Άγκυρα χάραζε τη δική της πορεία αγνοώντας τη Συμμαχία. Ειδικά τα τελευταία χρόνια έχουν ανάψει οι συζητήσεις για το κατά πόσον η Τουρκία ανήκει πράγματι στη Συμμαχία. Οι στενές σχέσεις της με τη Ρωσία, το Ιράν και τη Κίνα, οι απειλές πολέμου κατά Ελλάδας και Ισραήλ και η επέμβασή της στη Βόρεια Συρία το 2018 έχουν γίνει οι αιτίες να αμφισβητηθεί, από κορυφαίους αναλυτές, διπλωμάτες και πολιτικούς της Δύσης, το κατά πόσον η Τουρκία παραμένει πιστός εταίρος στο ΝΑΤΟ.
Η προσπάθεια της Τουρκίας να καλύψει το κενό, που άφησε η αμερικανική αποχώρηση από τη Μέση Ανατολή, γίνεται με τέτοιον τρόπο, που όχι μόνο δεν καλύπτει τα συμφέροντα της Δύσης, αλλά ενισχύει το αντίπαλον δέος, Ρωσία και Ιράν. Στην προσπάθεια αυτή, το Ισραήλ είναι εμπόδιο στον κυρίαρχο ρόλο που θέλει να διαδραματίσει η Άγκυρα στην περιοχή. Εξ ου και οι λεονταρισμοί Ερντογάν στο Τελ Αβίβ.
Είναι λογικό ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα, η συζητήσεις για πλήρη ένταξη του Ισραήλ στο ΝΑΤΟ θα ήταν άκαιρες… Οίκοθεν νοείται, όμως, ότι και ο εκβιασμός του Ερντογάν στο ΝΑΤΟ για μπλοκάρισμα της συνεργασίας με το Τελ Αβίβ δεν πρέπει να περάσει!
Αυτό που θα μπορούσε να γίνει σε πρώτη φάση είναι η δημιουργία ενός νέου περιφερειακού σχήματος δυτικής ασφαλείας στην Ανατολική Μεσόγειο με τη συμμετοχή του Ισραήλ, της Αιγύπτου, της Ελλάδος και της Κύπρου. Οι νέες συνθήκες, που έχουν δημιουργηθεί στην περιοχή, επιβάλλουν τη δημιουργία αυτών των νέων σχημάτων, όχι μόνο για την αξιοποίηση των φυσικών πόρων που θα προκύψουν για τις χώρες αυτές, αλλά για την αμυντική θωράκισή τους! Ήδη η Δύση έχει πράξει κάτι αντίστοιχο στον Ειρηνικό Ωκεανό.
Υγ.: Λίγοι θα θυμούνται ότι το 2017 ο Νίκος Κοτζιάς, στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ, είχε προτείνει να εξεταστεί η σχέση του Ισραήλ με τη Συμμαχία. Η ένταξη του Τελ Αβίβ στο ΝΑΤΟ θα το καθιστούσε ασφαλές, γεγονός που θα το έκανε να αποδεχθεί τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους, ώστε να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή!
