Και όμως, ουδόλως ενδιαφέρονται οι κύριοι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης για το κράτος δικαίου! Γνωρίζουν και οι ίδιοι ότι οι έντονες αντιδράσεις τους και αντιθεσμικές είναι και πλήττουν βαθιά το κράτος δικαίου! Και το χειρότερο, θρέφουν το τέρας του λαϊκισμού!
Το μήνυμα που περνούν στην κοινωνία είναι ότι πλέον η Δικαιοσύνη δεν θα πρέπει να απονέμεται στις αίθουσες των δικαστηρίων, αλλά ούτε και να δικάζουν οι δικαστές!
Αλλά οι δίκες θα πρέπει, στο εξής, ή να γίνονται στο Διαδίκτυο ή στα τηλεοπτικά στούντιο ή στις αίθουσες της Βουλής ή βέβαια σε λαϊκές συνάξεις «ανά τας ρύμας και τας αγυιάς»!
Οι δικαστές, δε, θα πρέπει να αντικατασταθούν ή από τους «ειδικούς ερευνητές» δημοσιογράφους ή από τους εκπροσώπους των εντός ή και εκτός Βουλής κομμάτων, ή από όσους εκπροσωπούν σέχτες, συλλογικότητες, οργανώσεις ή πάσης φύσεως κινήματα!
Και, βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρωτεύοντα ρόλο στη νέα αυτή μορφή απονομής της Δικαιοσύνης θα πρέπει να έχουν οι επαΐοντες του Διαδικτύου!
Ο… «καταγγελτικός» τους λόγος, η… «επιστημοσύνη» τους και κυρίως η βαθιά τους… «νομική εμβρίθεια» τους καθιστούν ιδανικούς… «εισαγγελείς» στο νέο αυτό σύστημα Δικαιοσύνης, που πλασάρουν με τον πολιτικό τους λόγο οι κύριοι Κασσελάκης και Ανδρουλάκης!
Φαντάζομαι ότι αν ζούσαν την εποχή του Μοντεσκιέ, όταν η Καθολική Εκκλησία έβαλε στον κατάλογο με τα απαγορευμένα βιβλία το έργο του «Το πνεύμα των νόμων», στο οποίο αναπτύχθηκε για πρώτη φορά η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, που σήμερα ζητούν να κριθεί από τη Βουλή η απόφαση του Αρείου Πάγου για την υπόθεση των υποκλοπών, θα ήταν με το πλευρό του τότε Πάπα, που είχε απαγορεύσει το βιβλίο, και όχι με τον διαφωτιστή φιλόσοφο…
Αλλά γιατί έχουν πάρει με τέτοια ζέση αυτή τη βαθιά αντιθεσμική και αντιδημοκρατική στάση; Και μάλιστα με τέτοια σύμπνοια, ώστε, παρά τις σκληρές αντιπαραθέσεις τους το τελευταίο διάστημα, στο θέμα του τρόπου διαχείρισης της υπόθεσης του πορίσματος των υποκλοπών έχουν ταυτιστεί απόλυτα;
Είναι η πρώτη φορά, μετά από μια μεγάλη περίοδο, που η πολιτική επικαιρότητα δεν ασχολείται με τα εσωκομματικά προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ. Οι δε εκπρόσωποι των δύο αυτών κομμάτων δεν βρίσκονται πλέον στη δύσκολη θέση να «απολογούνται» για… «άστοχες» δηλώσεις συντρόφων τους, που… «ρίχνουν νερό στο μύλο» της εσωκομματικής φαγωμάρας, που στρέφουν αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης, αλλά ούτε έχουν τον άχαρο, πολιτικά, ρόλο να αντιπαρατίθενται μεταξύ τους για το ποιο κόμμα πρέπει να είναι δεύτερο για να είναι αξιωματική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη!
Τώρα, από κοινού, βρίσκονται στην… «ευχάριστη» θέση, αντί να απολογούνται για τη δική τους πολιτική ανεπάρκεια στη διαχείριση των, τα του οίκου τους, θεμάτων, να βάλλουν κατά της κυβέρνησης και της «κακιάς» Δικαιοσύνης.
Σανίδα σωτηρίας, λοιπόν, για τους κυρίους Κασσελάκη και Ανδρουλάκη η υπόθεση του πορίσματος του Αρείου Πάγου για τις υποκλοπές! Και για το λόγο αυτόν θα τραβήξουν τη βαθιά αντιθεσμική τους τακτική όσο μπορούν… Τι σημαίνει αυτό; Οτι, δεν θα αφήσουν ασήμαντες… θεσμικές λεπτομέρειες (περί… ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης και άλλων τέτοιων… «φληναφημάτων») να τους χαλάσουν αυτήν την ωραία –και κυρίως πολιτικά επωφελή– επικοινωνιακή ευκαιρία!
Αλλά και από την άλλη πλευρά, αυτή των διαφωνούντων στα δύο κόμματα, ποιος θα κάτσει να ασχοληθεί τώρα με την πολιτική ανεπάρκεια που κατά καιρούς έχουν αποδώσει στους δύο πολιτικούς αρχηγούς… Αλλά και ποιος θα δώσει σημασία στις τυχόν δηλώσεις όσων αμφισβητούν τις θέσεις και την πρακτική της ηγεσίας των μέχρι σήμερα (αύριο ποιος ξέρει) δύο αρχηγών… Αλλά και ποιος θα κάτσει να ασχοληθεί με τα πεπραγμένα Κασσελάκη - Ανδρουλάκη, όσο και αν διαφωνεί, όταν πρέπει να «υπηρετήσει» το διακύβευμα της «μητέρας των μαχών», που είναι να πληγεί η κυβέρνηση, πυροβολώντας τη Δικαιοσύνη… Ετσι, αφού «καθαρίσουν» με την κυβέρνηση (αφού βέβαια θα έχουν… «καθαρίσει» τη Δικαιοσύνη), θα ασχοληθούν και με τα του οίκου τους..!
Θα μου πείτε: Αυτό δεν τους ανησυχεί; Αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση έχει δοθεί εδώ και καιρό και πρέπει να ομολογήσουμε ότι στο ζήτημα αυτό υπάρχει… συνέπεια. Μπορεί στην ηγεσία του κόμματος να είναι ο Στέφανος Κασσελάκης και όχι ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά η διαβόητη ρήση του πρώην αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, το 2020, στην τότε συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, ότι πρέπει «να ελεγχθούν οι αρμοί της εξουσίας», ανάμεσά τους και η Δικαιοσύνη, σε ενδεχόμενη νέα κυβερνητική θητεία, εξακολουθεί να είναι βασική ιδεολογική θέση και πρωτεύων στόχος του κόμματος! Τα πρόσωπα μπορεί να αλλάζουν, αλλά το κομματικό και ιδεολογικό DNA δεν αλλάζει…
Η θέση «έπρεπε να βάλουμε κάποιους στη φυλακή» για να παραμείνει το κόμμα στην εξουσία δεν είναι μια προσωπική άποψη ενός διαγραφέντος (τύποις και κατά το ήμισυ, όχι ουσία)! Είναι η πεμπτουσία της αντίληψης για το πώς πρέπει να ασκείται η εξουσία… Απολυταρχικά και όλοι οι θεσμοί υπό τον έλεγχο του κόμματος… Ποιος Μοντεσκιέ και «πράσινα άλογα», ποια διάκριση των εξουσιών και κουραφέξαλα…
Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι η φράση αυτή του Αλέξη Τσίπρα είχε σηκώσει κύμα αντιδράσεων τότε, ακόμα και από το ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής, το ΚΙΝΑΛ. Βέβαια, τότε το κόμμα δεν είχε αρχηγό τον κ. Ανδρουλάκη, αλλά την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά! Αλλη αντίληψη για την άσκηση και της εξουσίας, αλλά και της αντιπολίτευσης…
Σε κάποιους πολιτικούς χώρους, όταν αλλάζει το πρόσωπο στην ηγεσία, αλλάζουν ουσιαστικά και η γραμμή και ο τρόπος άσκησης της πολιτικής και σε κάποιους άλλους η αλλαγή προσώπων δεν σημαίνει κάτι… Δεν αλλάζει ούτε το ύφος ούτε ο τρόπος… Σταθερά αντιθεσμικά και αντιδημοκρατικά… Εχοντας πάντα στο μυαλό μεθοδεύσεις από σκοτεινά παράκεντρα (όπως στη Νοvartis) και με στόχο πάντα την αλλοίωση της λαϊκής βούλησης για να επιτευχθεί το ρεσάλτο στην εξουσία!
