Ηταν ξημερώματα της 21ης Ιουλίου 1974... Σαν σήμερα Ελληνες καταδρομείς επιχειρούν στα μετόπισθεν των τουρκικών δυνάμεων, σε ένα στρατηγικής σημασίας ύψωμα, στην περιοχή Κοτζά Καγιά, στις παρυφές του όρους Πενταδάκτυλου, στην Κύπρο. Εκεί, είχαν φτιάξει ένα προγεφύρωμα Τούρκοι αλεξιπτωτιστές. Μετά από σκληρές μάχες οι Ελληνες καταδρομείς καταλαμβάνουν το στρατόπεδο. Οι Τούρκοι υποχωρούν, ανασυντάσσονται και επιχειρούν ανακατάληψη του στρατοπέδου τους... Οι Ελληνες αντιστέκονται, όμως οι ενισχύσεις, που έπρεπε να είχαν έρθει, για να κρατηθεί το ύψωμα, δεν ήρθαν ποτέ. Και τα πυρομαχικά τελείωναν!
Η σύμπτυξη των ελληνικών δυνάμεων ήταν επιβεβλημένη. Στην επιχείρηση απαγκίστρωσης ο διοικητής των καταδρομέων, ταγματάρχης Γιώργος Κατσάνης, πέφτει από πυρά ελεύθερου σκοπευτή. Οι μάχες γύρω από το σώμα του σκληρές, αλλά οι προσπάθειες των καταδρομέων να πάρουν μαζί τους τον διοικητή τους απέβησαν άκαρπες! Ο Γιώργος Κατσάνης παρέμεινε αγνοούμενος επί 46 χρόνια... Το 2020 τα οστά του ταυτοποιήθηκαν σε έναν ομαδικό τάφο και μεταφέρθηκαν στη γενέτειρα του, το Σιδηρόκαστρο.
Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζουν την ιστορία αυτού του ήρωα... Το όνομα του Γιώργου Κατσάνη πέρασε, για λίγο, «στα ψιλά» της επικαιρότητας, με αφορμή τις τελετές τιμής που έγιναν με την επιστροφή των οστών του. Τα μέσα ενημέρωσης ασχολήθηκαν για λίγα λεπτά ή αφιέρωσαν λίγες αράδες για αυτόν τον άνθρωπο. Ο λόγος; Η νοοτροπία κάποιων από τα μέσα ενημέρωσης πως ό,τι έχει σχέση με το Κυπριακό «δεν πουλάει»! Αλλά και η νοοτροπία πολλών από τους ταγούς της κοινωνίας μας που υποστηρίζουν στην πράξη, όχι στα λόγια (στη δημόσια σφαίρα άλλα λένε), για παράδειγμα, ότι «η Κύπρος είναι μακριά», ή ότι «αρκετά την πληρώσαμε», ή ότι «βγάλαμε την υποχρέωση όταν την εντάξαμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση»! Η αλήθεια είναι ότι στην πλειοψηφία της η ελληνική κοινωνία το Κυπριακό το αντιμετώπισε περισσότερο ως βάρος παρά σαν μία γεωπολιτική πρόκληση. Και ειδικά στην εξωτερική μας πολιτική, από τη μεταπολίτευση και έπειτα, ή λογική ήταν καθαρά διεκπεραιωτική. Αντιθέτως, για την Τουρκία η Κύπρος ήταν και είναι βασικός άξονας των επιδιώξεών της και κορυφαίο ζήτημα στους αναθεωρητικούς νεοθωμανικούς στόχους της.
Δείτε τι γράφει στο βιβλίο του «Το στρατηγικό βάθος - Η διεθνής θέση της Τουρκίας», ο θεωρητικός του τουρκικού αναθεωρητισμού, ο Αχμέτ Νταβούτογλου: «Μια χώρα που παραμελεί την Κύπρο δεν είναι δυνατόν να έχει έναν αποφασιστικό λόγο στις παγκόσμιες και περιφερειακές πολιτικές. Δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική στις παγκόσμιες πολιτικές, διότι αυτό το μικρό νησί κατέχει μία θέση που μπορεί να επηρεάσει άμεσα τους στρατηγικούς συνδέσμους μεταξύ Ασίας και Αφρικής, Ευρώπης και Αφρικής και Ευρώπης και Ασίας. Και δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική στις περιφερειακές πολιτικές, διότι η Κύπρος με την ανατολική της άκρη ομοιάζει με ένα βέλος στραμμένο προς τη Μέση Ανατολή και με τη δυτική της άκρη συγκροτεί τον θεμέλιο λίθο των στρατηγικών ισορροπιών της Ανατολικής Μεσογείου, των Βαλκανίων και της Βόρειας Αφρικής». Ετσι αντιμετωπίζει διαχρονικά η Τουρκία το Κυπριακό... Οχι ως «διπλωματικό βαρίδι», αλλά ως γεωπολιτική ευκαιρία και πρόκληση! Και όχι μόνο η Τουρκία του Ερντογάν, αλλά και παλαιότερα η Τουρκία των κεμαλιστών. Δυστυχώς, η δική μας αντιμετώπιση στερείται... «στρατηγικού βάθους».
Στην είσοδο του ναζιστικού στρατοπέδου του Αουσβιτς υπάρχει μια επιγραφή που αναφέρει ότι «λαοί που δεν θυμούνται την ιστορία τους είναι υποχρεωμένοι να την ξαναζήσουν». Αν ηθελημένα ή όχι, ξεχνάμε την ιστορία και τους ήρωές της, κινδυνεύουμε να ξαναζήσουμε τραγωδίες! Και οι... «καλοί μας γείτονες» στοχεύουν εδώ και καιρό με «στρατηγικό βάθος» και στο Αιγαίο και στη Δυτική Θράκη! Και η στρατηγική τους ξεκινάει με την ιστορία. Γι’ αυτό έβαλαν στα σχολικά προγράμματα το μάθημα της «Γαλάζιας πατρίδας».
Υγ.: Επειδή από τα παραπάνω οι «γιαλαντζί πατριώτες» μπορεί να συνάγουν κάποια λανθασμένα συμπεράσματα, να τους θυμίσω κάποια ιστορικά γεγονότα που καλό είναι να μην τα θυμόμαστε μόνο κάτι τέτοιες ημέρες:
1. Η χούντα των συνταγματαρχών ήταν αυτή που άφησε την Κύπρο αφύλακτη αποσύροντας τη μεραρχία που είχε στείλει ο Γεώργιος Παπανδρέου.
2. Η χούντα των συνταγματαρχών ήταν αυτή που, όταν άρχισε η εισβολή του «Αττίλα», δεν κινητοποίησε τις ελληνικές δυνάμεις, γιατί θεωρούσε ότι επρόκειτο για... τουρκική άσκηση!
3. Ο αρχηγός Στρατού της χούντας, ο στρατηγός Μπονάνος, ήταν αυτός που, όταν οι Τούρκοι άρχισαν να βομβαρδίζουν ελληνικές θέσεις και οι αξιωματικοί του ζητούσαν να δώσει εντολή να απαντήσουμε στα τουρκικά πυρά, αρχικά έλεγε ότι «οι Τούρκοι χτυπούν την Κύπρο. Εμείς είμαστε Ελλάς»! Οταν αποφάσισε να δώσει, επιτέλους, την εντολή, ήταν πλέον αργά...
4. Η χούντα των συνταγματαρχών ήταν αυτή που δεν έστειλε ποτέ ούτε τα δύο σύγχρονα υποβρύχια που διαθέταμε τότε («Γλαύκος» και «Νηρέας»), αλλά ούτε και τα πολεμικά μας αεροπλάνα, που ήταν στη βάση του Καστελίου στην Κρήτη για να χτυπήσουν τους Τούρκους!
Θα μπορούσα να προσθέσω και άλλα στον μακρύ κατάλογο της λίστας με τα μεγάλα ερωτήματα για την προδοσία που συντελέστηκε στην Κύπρο και τις αιτίες που άνοιξε αυτή η πληγή στον εθνικό κορμό. Εκανα αυτήν τη διευκρίνιση, για κάποιους, που θα θελήσουν να βγουν από το «ιδεολογικό λαγούμι» τους, «αξιοποιώντας» κάποια από τα σημεία που αναφέρω παραπάνω. Γιατί όπως έχει πει και ο Αμερικανός ιστορικός Χάουαρντ Ζιν «αν δεν ξέρεις ιστορία, είναι σαν να γεννήθηκες χθες». Και κάποιοι δεν γεννηθήκαμε χθες!
