Ήθελα νωρίτερα να γράψω για τις εργασίες του Ινστιτούτου «Αλέξης Τσίπρας», αλλά κάτι με εμπόδιζε – μάλλον χρειαζόμουν περισσότερο χρόνο για να επεξεργαστώ τα γεγονότα. Ξεκίνησα να διαβάζω στο προσκλητήριο σημείωμα: «Σχεδιάζοντας, αποφασίζοντας, καλλιεργώντας… Οι ενεργητικές αυτές μετοχές εκφράζουν τη διάθεση και την απόφαση να μετέχουμε ενεργά στη μεγάλη προσπάθεια, που εκδηλώνεται με πρωτοβουλίες στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο». Είπα μπράβο, έχει γίνει πρόοδος, οι μετοχές είναι όντως μετοχές και είναι πράγματι ενεργητικές, έμεινα όμως με το μπράβο πίσω από τους κυνόδοντες γιατί το σημείωμα είχε μια δυσάρεστη κατάληξη, όχι για τον πρώην πρωθυπουργό – για την ελληνική γλώσσα.
Γράφει λοιπόν ο αθεόφοβος για αυτήν την ενεργητική διάθεση «που οραματίζεται και επιδιώκει μια άλλη αντίληψη και ένα άλλο πρότυπο για την ανάπτυξη, που πρέπει να είναι βιώσιμη και να καρπώνεται από όλους και όλες με δικαιοσύνη»! Αυτό το ΚΑΡΠΩΝΕΤΑΙ ήταν μαχαιριά στην καρδιά μου, καρφί στο φέρετρο της γλώσσας – χρόνια τη βασάνιζε άλλωστε, ήταν μοιραίο κάποια στιγμή να τη σκοτώσει… Με αυτήν την άγνοια κινδύνου που με χαρακτηρίζει, πολλοί λένε ότι θα το φάω το κεφάλι μου μια μέρα, έπιασα να ακούσω και την ομιλία του στο τέλος αυτού του συνεδρίου κι αυτό γιατί επίσης λόγω χαρακτήρα είμαι αισιόδοξη, επέδρασαν κι εκείνοι οι στίχοι του Μανόλη Αναγνωστάκη για τις «φωλιές νερού» που είχε πετάξει ανέμελα στο εισαγωγικό κείμενο – μην τα πολυλογώ, ακόμη κινείται με δυσκολία ο νους μου.
Ο Αλέξης Τσίπρας ανησυχεί, λέει, για την «εξουδετέρωση της αλήθειας από την καταιγιστική επικράτηση της προπαγάνδας»! Ελπίζω να του περάσει γρήγορα η ανησυχία και να μην του αφήσει κανένα κουσούρι. Διότι θα πρέπει να μας εξηγήσει με κάποιον τρόπο τι εννοεί όταν λέει «να συνεισφέρουμε σε αυτόν τον αναγκαίο δημόσιο διάλογο και στις προγραμματικές συγκλίσεις, που είναι το προαπαιτούμενο κάθε πολιτικής σύγκλισης […] Οι δυνάμεις της κεντροδεξιάς νομιμοποιούν με εκλογικές συμμαχίες και πολιτικές συμφωνίες την Ακροδεξιά».
Υπάρχει κάποιος που δεν θέλει να μάθει μαζί με μένα αν ο ίδιος συμπράττοντας με τον Πάνο Καμμένο και δεχόμενος τις «άχρωμες και άοσμες» ψήφους της Χρυσής Αυγής είχε κάνει την προαπαιτούμενη προγραμματική σύγκλιση; Αυτή η συμμαχία δεν ήταν άραγε νομιμοποίηση της Ακροδεξιάς; Δεν γνωρίζω πόσοι λησμονούν τον βίο και την πολιτεία αυτού του πολιτικού, εγώ ούτε ξεχνώ ούτε πιστεύω ότι μπαίνεις στο ινστιτούτο σου αριβίστας και βγαίνεις σοφός διανοητής: σιτεμένος καταληψίας βγαίνεις και έτερον ουδέν.
