Ο γαλλογερμανικός άξονας χωλαίνει, καθώς ο Μακρόν ρισκάρει παίζοντας στα όρια με τη Λεπέν και ο καγκελάριος Σολτς δεν θα αργήσει να ενδώσει στην πίεση του κεντροδεξιού νικητή CDU-CSU για εκλογές.
Εφόσον οι ακροδεξιοί «πουτινιστές» της Λεπέν κερδίσουν στις εκλογές και οι εθνικοσοσιαλιστές του Afd διατηρήσουν τα ποσοστά των ευρωεκλογών, το πρόβλημα μεταφέρεται από τη Γαλλία και το Βερολίνο στις Βρυξέλλες.
Ο πρόεδρος στη Γαλλία αποφασίζει για την εξωτερική και την αμυντική πολιτική, αλλά η κυβέρνηση καθορίζει τη θέση της χώρας στο Συμβούλιο της ΕΕ. Κι ενώ σε Γαλλία και Γερμανία θα σφίγγει ο κλοιός γύρω από τη Δημοκρατία, στην Ευρώπη θα διαπραγματεύονται τον προϋπολογισμό 2028-2035, τη διεύρυνση των Δυτικών Βαλκανίων, τη μεταρρύθμιση της ΚΑΠ, την πράσινη μετάβαση και πολλά άλλα μείζονα θέματα.
Συμπεριλαμβανομένου του ενδεχόμενου επιστροφής του Τραμπ και του πολέμου στην Ουκρανία. Σε αυτό το αποσταθεροποιητικό περιβάλλον που προκαλεί η Ακροδεξιά, οι πρωτοβουλίες του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ντόναλντ Τουσκ αποκτούν δυναμική και εύρος να αναπτυχθούν πέραν των γραμμών του ΕΛΚ, ώστε η δεύτερη θητεία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις συνεργαζόμενη με «όμορες» πολιτικές δυνάμεις. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
