Δεν ξέρω ειλικρινά εάν ο Νίκος Δένδιας πει τελικά το «ναι» για να είναι ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Κρατώ τη δημοσιοποιημένη άρνησή του ως δεδομένη και το σκεπτικό της και προχωρώ, αν και εκτιμώ –για μια σειρά από λόγους– ότι θα ήταν καλό για τον τόπο να το ξανασκεφτεί, όταν έρθει η ώρα. Εκείνο όμως που του πιστώνω είναι ότι έχει πολιτικά αντανακλαστικά και το δείχνει με σειρά πράξεών του.
Από τα όσα είχε πει «εκτός έδρας» στον Τσαβούσογλου, μέχρι το νέο αμυντικό δόγμα, το οποίο έχει έξυπνες λύσεις σε πολλά επίπεδα και οι οποίες αφήνουν περισσότερο «βούτυρο» για την κοινωνία.
Αλήθεια είναι ότι το θέμα των στρατιωτικών νοσοκομείων τον απασχολεί καιρό και έχει καταθέσει στο Μαξίμου συγκεκριμένο σχέδιο ώστε να προσαρμοστούν στις απαιτήσεις της λειτουργίας τους στο σήμερα. Κάποιοι έβλεπαν τα στρατιωτικά νοσοκομεία κάπως σαν «ιερή αγελάδα» και δεν τολμούσαν να τα ακουμπήσουν. Αποτέλεσμα, ενώ έχουν εξαιρετικό στην πλειοψηφία τους προσωπικό, να έχουν διοικήσεις που δεν συνειδητοποιούν ότι οι εποχές έχουν αλλάξει.
Τα τελευταία περιστατικά που είδαν το φως της δημοσιότητας απλά ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Και ο Νίκος Δένδιας, δείχνοντας αντανακλαστικά, πήρε τις αποφάσεις του όχι απλά να αλλάξει διοικήσεις αλλά να κάνει ένα βήμα παραπάνω, δείχνοντας ότι δεν είναι λύση το… παρκάρισμα κάποιων σε θέσεις-κλειδιά για τη λειτουργία τους. Θα δούμε το σχέδιό του και θα κάνουμε την κριτική μας επί των συγκεκριμένων.
Φαίνεται πως η βούληση να τα αλλάξει όλα υπάρχει. Οπως –απ’ ό,τι μαθαίνω– και συγκεκριμένο σχέδιο για να αποκτήσουν ξανά τα στρατιωτικά νοσοκομεία το κύρος τους. Διότι καλά τα Rafale και οι Belharra, αλλά, όπως είπαμε και παραπάνω, εκτός από τα κανόνια, η κοινωνία χρειάζεται και το «βούτυρο» και τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων μια φροντίδα αντάξια της προσφοράς τους σε επίπεδο Υγείας. Οσο για τα αντανακλαστικά του Δένδια, δείχνουν τον δρόμο και σε άλλους…
