Αν ξεφύγεις από τα κλασικά που έχουν οι δημοσκοπήσεις και διαβάσεις ανάμεσα από τις γραμμές, θα διαπιστώσεις δύο βασικά σημεία σε όλες τους. Πρώτον, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ έχουν σπάσει κάθε δημοσκοπικό ρεκόρ, καθώς για οκτώ περίπου χρόνια σε όλες, μα σε όλες, λίγο περισσότερο, λίγο λιγότερο, προηγούνται αμφότεροι. Τώρα, εάν αυτό οφείλεται στις επιτυχίες της κυβέρνησης ή στην αποτυχία των κομμάτων της αντιπολίτευσης είναι κάτι που μπορούμε να το συζητήσουμε και να το αναλύσουμε. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο Μητσοτάκης με όλα όσα έχουν συμβεί αντέχει. Και σε πολλές περιπτώσεις μετρήσεων ξεπερνά και το ποσοστό του κόμματός του, για να μη συζητήσουμε την απάντηση που δίνουν οι πολίτες στο ερώτημα καταλληλότητας για πρωθυπουργία. Εκεί είναι η μέρα με τη νύχτα σε σχέση με τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Αυτό είναι, θα έλεγα, το πρώτο συμπέρασμα.
Από εκεί και πέρα υπάρχει και ένα δεύτερο. Και αυτό αφορά την ιεράρχηση των προβλημάτων των πολιτών. Σε αυτό που συνήθως αποκαλούν οι ειδικοί και οι αναλυτές ως ποιοτικά χαρακτηριστικά των δημοσκοπήσεων. Εκεί διαπιστώνω ότι οι πολίτες διαβάζουν με τον δικό τους τρόπο τα πράγματα και είναι δίκαιοι. Διότι διαπιστώνουν ότι οι μισθοί μέσα σε αυτές τις εποχές έχουν ανέβει. Αρα κάτι γίνεται. Οπως και ότι η ανεργία έχει πέσει και δεν αποτελεί μείζον πρόβλημα όπως παλιά.
Αγκάθι όμως εξακολουθεί να παραμένει η ακρίβεια. Η κυβέρνηση μπορεί να αλλάζει υπουργούς στο συγκεκριμένο υπουργείο, αλλά η κοινωνία δεν βαθμολογεί κανέναν με προβιβάσιμο βαθμό γιατί έχει την αίσθηση ότι δεν γίνονται τόσα όσα μπορεί.
Αν λοιπόν με την ίδια συνταγή περιμένουμε άλλη θεραπεία, μάλλον δεν θα έχει κανένα αποτέλεσμα. Μπορεί το πρόβλημα να μην είναι μόνο ελληνικό, αλλά χρειάζεται κάποια άλλη διαχείριση στο πεδίο. Η υπόθεση με τις τράπεζες και η παρέμβαση που αναμένεται να κάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι χαρακτηριστικές. Η μείωση των προμηθειών είναι μια κίνηση αυτονόητη. Κάτι τέτοιο χρειάζεται και για τη στέγη και για την αγορά. Και αυτό γιατί, εκτός από τον Μητσοτάκη, πρέπει να αντέχει και η κοινωνία στη μάχη που δίνει για τα αυτονόητα.
