Κανείς δεν νομίζω να περίμενε ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα έχανε τη μάχη του προϋπολογισμού και ότι η κυβέρνηση θα έμπαινε σε περιπέτειες. Η ψήφος εμπιστοσύνης που έλαβε ήταν το τυπικό μέρος μιας διαδικασίας που για άλλη μια φορά τα τελευταία πέντε χρόνια επιβεβαίωσε ότι κοινοβουλευτικά παραμένει κυρίαρχος.
Το ουσιαστικό μιας πολυήμερης διαδικασίας ήταν ότι, εκτός από τη μάχη των αριθμών, κέρδισε και τη μάχη της ουσίας, που αφορούσε την ουσία της πολιτικής. Αλλά αυτό θα έχουμε χρόνο να το αναλύσουμε. Για μένα η ψήφιση του προϋπολογισμού ήταν το εύκολο βήμα σε σχέση με τα άλλα δύο κρίσιμα βήματα που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός για να «καθαρίσουν» τον ορίζοντα. Το πρώτο μεγάλο βήμα που πρέπει να γίνει δεν είναι άλλο από την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας.
Το πρόσωπο που θα επιλέξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα δώσει το «πολιτικό στίγμα» της πορείας της κυβέρνησης σε επίπεδο συμβολισμού και όχι ουσίας, καθώς το πρόσημο του Προέδρου έχει αυτή την περίοδο ιδιαίτερη βαρύτητα. Σε μια εποχή ρευστοποίησης τόσο προς τα δεξιά της ΝΔ όσο και από τα αριστερά, έχει τη σημασία του το ποιον ή ποια θα επιλέξει ο πρωθυπουργός.
Αυτό είναι το πρώτο βήμα που αναμένεται να γίνει το αργότερο τον Ιανουάριο. Το δεύτερο κρίσιμο βήμα σε επίπεδο πολιτικής και διακυβέρνησης αφορά τον αναμενόμενο ανασχηματισμό. Αυτός θα κρίνει πολύ περισσότερα πράγματα καθώς η επανεκκίνηση του κυβερνητικού μηχανισμού και του Μεγάρου Μαξίμου θα καθορίσει περισσότερα πράγματα καθώς θα κληθεί όχι μόνο να εφαρμόσει τον προϋπολογισμό που μόλις ψηφίστηκε, αλλά κυρίως να δημιουργήσει το αφήγημα της επόμενης μέρας. Διότι καλή η διαχείριση, αλλά η πολιτική θέλει πάντα κάτι παραπάνω. Και αυτό είναι ένας εθνικός στόχος που μπορεί να ενώνει περισσότερους απ’ όσους ένα κόμμα ή μια κυβέρνηση.
