Ότι υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ κομβικοί θύλακες που εργάζονται πολιτικά απέναντι στις εθνικές πολιτικές και την Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ευρύτερα γνωστό.
ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΖΟΡΜΠΑΣ
Kανείς δεν μπορούσε όμως να φανταστεί ότι όταν κάποιοι, λίγο καιρό πριν από τις εκλογές –πιστοί στα ιδεολογικά πιστεύω τους–, έθεταν θέματα νομισμάτων για την Ελλάδα, θα παρέμεναν στο κόμμα τους χωρίς την παραμικρή ενόχληση της ηγεσίας.
Το «Μανιφέστο» είχε αναφερθεί, αποκλειστικά, από τις 17 Μαρτίου στο κείμενο της εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ που έκανε κριτική στο κυβερνητικό πρόγραμμα του κόμματος, το οποίο είχαν συντάξει ο Δημήτρης Τζανακόπουλος και η ομάδα του.
Μάλιστα, στο πλαίσιο του εκτελεστικού γραφείου, είχαν ακουστεί «υστερίες» κατά του παρόντα Ευκλείδη Τσακαλώτου από πρόσωπα που φημίζονταν για την… ηρεμία τους.
Στο κείμενο που είχε αναδημοσιευτεί από το site της εσωκομματικής αντιπολίτευσης Commonality, στην «Αυγή», παρουσιάστηκε ανάγλυφα όλο το ιδεολογικό σκεπτικό μιας μεγάλης ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Ισχυρή μειοψηφία
Η αναφορά για την έκδοση παράλληλου νομίσματος γινόταν στην εισαγωγή του κειμένου και συνδεόταν με επαναδιαπραγμάτευση για τη μείωση του δημόσιου χρέους, τη διαγραφή χρεών, τη χρηματοδότηση της περιφερειακής ανάπτυξης και την επανακρατικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας!
Αν και η πρόταση απορρίφθηκε από την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεν περιελήφθη στο «κυβερνητικό πρόγραμμα» του ΣΥΡΙΖΑ, έχει τεράστια πολιτική σημασία το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα πρόσωπα που εκπροσωπούν άνω του 30% του κόμματος παραμένουν στο κόμμα χωρίς κανείς να τους έχει ενοχλήσει.
Το κείμενο τιτλοφορείτο «Συμβολή στο κυβερνητικό πρόγραμμα» και υπογραφόταν από τον πρώην υπουργό Οικονομικών επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. Ευκλείδη Τσακαλώτο κ.ά., ο οποίος τις τελευταίες ώρες το έριξε «στα αστειάκια», συνεχίζοντας κανονικά την εκστρατεία του, αφού η προεδρική φρουρά του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρος φοβούνται να «του τραβήξουν το αυτί».
Τη σοβαρότητα της τότε παρέμβασης καταδεικνύει το γεγονός ότι τη «συναρμολόγηση» των κειμένων είχαν αναλάβει οι Δημήτρης Τσέκερης –πρώην διευθυντής της «Αυγής»–, ο Βασίλης Ρόγγας και ο ιδεολογικός καθοδηγητής των «53+» Χριστόφορος Παπαδόπουλος.
Αν σήμερα υπάρχουν κάποιοι στο πολιτικό σκηνικό που αναρωτιούνται πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν πρόσωπα στον ΣΥΡΙΖΑ που ονειρεύονται δραχμές, «Δήμητρες», μνες, οκάδες και ούτω καθεξής, θα πρέπει να ανατρέξουν στην πρόσφατη πολιτική Ιστορία και να μελετήσουν προσεκτικά τις κινήσεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Τον Αύγουστο του 2015 είχε πραγματοποιηθεί μια άλλη διάσπαση του κόμματος, με την αποχώρηση 25 βουλευτών και 4 μελών της Πολιτικής Γραμματείας από την Αριστερή Πλατφόρμα.
Τότε, παρουσιάζοντας τη Λαϊκή Ενότητα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είχε ανακοινώσει επίσημα την ίδρυση του νέου πολιτικού φορέα, ενώ οι 25 βουλευτές αποφάσισαν να αποσύρουν τη στήριξή τους στην κυβέρνηση, η οποία ακριβώς την προηγούμενη μέρα είχε προκηρύξει εκλογές, έχοντας δεδομένη την απώλεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Η Λαϊκή Ενότητα μιλούσε τότε για συγκρότηση ενός «αντιμνημονιακού μετώπου» με πρόγραμμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, και την εθνικοποίηση και κοινωνικοποίηση των τραπεζών, τονίζοντας ότι η επαναφορά στο εθνικό νόμισμα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά εργαλείο.
Από τα παραπάνω συνάγεται ανάγλυφα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σαν υποψήφιο κυβερνητικό κόμμα έχει σημαντικούς θύλακες στο εσωτερικό του που εργάζονται απέναντι στα εθνικά συμφέροντα, όπως αυτά προκύπτουν από την κοινή και ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική.
Οσο και αν προσπαθήσουν κάποιοι να υποβαθμίσουν το θέμα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η πολιτική μιας σημαντικής ομάδας στελεχών του κόμματος που εργάζονται για μια άλλη… νομισματική πολιτική, ξέχωρα και πέρα από τις συνθήκες που έχει υπογράψει η Ελλάδα ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να υπάρξουν δικαιολογίες για ακραία στελέχη που εκφράζουν προσωπικές απόψεις, όταν κατά το παρελθόν έχουν αποχωρήσει δεκάδες βουλευτές που ονειρεύονταν νομισματοκοπεία και σήμερα μιλάνε για τοπικά νομίσματα οι ιδεολογικοί ινστρούχτορες άνω του 30% του κόμματος, με επικεφαλής στην ομάδα τον πρώην υπουργό Οικονομικών!
Το ζήτημα που προκύπτει δεν αφορά τις απόψεις των συγκεκριμένων, αποτελεί όμως μείζον πολιτικό θέμα η υποκρισία του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος όχι μόνο δεν οδηγεί εκτός κόμματος τους υπογράφοντες, αλλά και δεν τους αποδοκιμάζει στο ελάχιστο.
Είναι σαφές ότι αυτό το ακατανόητο πολιτικό μωσαϊκό του ΣΥΡΙΖΑ, που καλύπτει από τους ΑΝ.ΕΛ. μέχρι «δραχμιστές», ελάχιστα μπορεί να προσφέρει στην ευρωπαϊκή προοπτική και στη σταθερότητα της Ελλάδας.
