Ο Αλέξης Τσίπρας, δέκα χρόνια μετά το καταστροφικό δημοψήφισμα του 2015, συνεχίζει να επιδίδεται στο αγαπημένο του σπορ: τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και την προσπάθεια ηρωοποίησης της... αποτυχίας.
Με μια ανάρτηση στο Facebook, ο πρώην πρωθυπουργός επιχείρησε να απαντήσει στον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος από το βήμα της Βουλής έθεσε με σαφήνεια και πολιτική μνήμη το πραγματικό διακύβευμα εκείνης της περιόδου.
Ο κ. Μητσοτάκης υπενθύμισε ότι η «ζαριά» Τσίπρα και Καμμένου, το 2015, κόστισε πολλαπλάσια στους Έλληνες φορολογούμενους, φέρνοντας νέα μέτρα, φόρους, περικοπές, και μια χώρα ένα βήμα πριν τον... ακρωτηριασμό από την Ευρώπη. Όσοι σήμερα κάνουν ότι ξεχνούν εκείνο το... «όχι που έγινε ναι» και την ταπεινωτική μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ, απλώς επιλέγουν τη λήθη ως πολιτική γραμμή άμυνας.
Κι όμως, αντί συγγνώμης, ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει θρασύτατα να πουλάει παραμύθια, αυτήν τη φορά φθάνοντας στο σημείο να υπαινίσσεται ότι η Ελλάδα επί Νέας Δημοκρατίας είναι «μαύρο πρόβατο της Ευρώπης», ξεχνώντας ότι επί ημερών του η χώρα παραλίγο να οδηγηθεί εκτός ευρωζώνης, με κλειστές τράπεζες, capital controls και διεθνή... διασυρμό.
Το μόνο «μαξιλάρι» που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το πολιτικό του θράσος, γιατί από οικονομική επάρκεια και θεσμική αξιοπιστία, το 2015 άφησε πίσω του στάχτες. Όπως φυσικά και το πολυδιαφημισμένο «μαξιλάρι» των 37 δισ. έγινε μέσα από την υπερφορολόγηση και την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης.
Η διακυβέρνηση Τσίπρα άφησε ανοιχτές πληγές στην κοινωνία. Αντιθέτως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με σοβαρότητα και διεθνές κύρος, οδήγησε τη χώρα σε αναβαθμίσεις, στήριξε πολίτες και επιχειρήσεις σε αλλεπάλληλες κρίσεις και επανέφερε την Ελλάδα στον πυρήνα της Ευρώπης.
Το να κουνάει το δάχτυλο κάποιος που δεν έχει αναλάβει ποτέ την ευθύνη των πεπραγμένων του, αποτελεί προσβολή για τη νοημοσύνη των πολιτών.
Όσο κι αν ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να ξαναγράψει την Ιστορία με... rebranding, η αλήθεια τον διαψεύδει καθημερινά. Και σε αυτήν την αλήθεια, η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποτελεί το πιο ισχυρό ανάχωμα απέναντι στον λαϊκισμό και τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό.
