Ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ύστερα από ένα διάστημα απουσίας, έχει θέσει σε εφαρμογή το περίφημο «Rebranding Tsipras». Ο κ. Τσίπρας επανεμφανίζεται με τοποθετήσεις, μέσω του ιδρύματος «Αλέξης Τσίπρας», χωρίς να έχει αντίλογο και με μόνο σκοπό να «καθαρίσει» το όνομά του και να επανέλθει στο προσκήνιο. Αλλά αξίζει να θυμόμαστε πως πρόκειται για τον άνθρωπο που δηλητηρίασε την πολιτική ζωή της χώρας με λαϊκισμό και τοξικότητα.
Η τοξικότητα διαποτίζει το Κοινοβούλιο, θυμίζει ένα κακοστημένο reality show με προσωπικές επιθέσεις, προσπάθεια σπίλωσης πολιτικών αντιπάλων και ποινικοποίησης της πολιτικής, με όχημα τον λαϊκισμό και όπλο τον διχασμό.
Άλλωστε η αντιπολίτευση πλέον, χωρίς επιχειρήματα και με οδηγό την τότε τακτική του Αλέξη Τσίπρα, επιχειρεί απροκάλυπτα την ηθική εξόντωση των στελεχών της κυβέρνησης. Επιδίδονται σε ένα συνεχές κατηγορητήριο και στήνουν λαϊκά δικαστήρια. Χρησιμοποιούν βαρείς χαρακτηρισμούς, κάνοντας την πολιτική σκηνή να θυμίζει ρινγκ.
Ο Αλέξης Τσίπρας εκλέχτηκε πρόεδρος του Συνασπισμού της Αριστεράς (ΣΥΝ) στις 10 Φεβρουαρίου 2008, κατά το 5ο Συνέδριο του ΣΥΝ, όταν επικράτησε με περίπου 70% των ψήφων και πρόεδρος του ενιαίου κόμματος ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μετά τη μετατροπή του σχηματισμού σε ενιαίο κόμμα, στο Ιδρυτικό Συνέδριο του Ιουλίου 2013.
Η μετάβαση του Αλέξη Τσίπρα σε μια πιο λαϊκίστικη και τοξική ρητορική δεν μπορεί να προσδιοριστεί με μια ακριβή ημερομηνία, αλλά μπορεί να εντοπιστεί σταδιακά σε συγκεκριμένες φάσεις της πολιτικής πορείας του. Παρακάτω εντοπίζονται κομβικά σημεία:
Αντιμνημονιακή κορύφωση 2010-2012
Με την ένταση της οικονομικής κρίσης και τα πρώτα μνημόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ –και ο Τσίπρας προσωπικά– υιοθέτησαν αντιμνημονιακή ρητορική με έντονο λαϊκιστικό ύφος, χαρακτηρίζοντας τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υποτελείς της τρόικας με εκφράσεις όπως «Τσολάκογλου του καιρού μας», «Κυβερνήσεις υποταγμένες στους δανειστές», «Θα καταργήσουμε το Μνημόνιο με έναν νόμο και ένα άρθρο». Η περίοδος αυτή θεωρείται η απαρχή της τοξικής πόλωσης, με ρητορική που δίχαζε κοινωνικά.
Εκλογική εκτόξευση - Ριζοσπαστισμός 2012
Η ρητορική κορυφώνεται με τις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση και χρησιμοποιεί συνθήματα του τύπου «ή εμείς ή αυτοί» και ακραίες επιθέσεις κατά «ολιγαρχών», «σάπιου συστήματος», «συστημικών ΜΜΕ».
Κυβέρνηση με ΑΝΕΛ - Δημοψήφισμα 2015
Η τοξικότητα κορυφώνεται κατά την περίοδο του δημοψηφίσματος (Ιούλιος 2015), με ρητορική «πατριωτικής αντίστασης» κατά των δανειστών, διχαστικό κλίμα μεταξύ του «Όχι» και του «Ναι» και χαρακτηρισμούς όπως «νενέκοι», «διαπλεκόμενοι», «τρόικα εσωτερικού».
Το «Rebranding»
Περνώντας στην επόμενη φάση, φτάνουμε στο περίφημο «Rebranding», μετά τις συντριπτικές ήττες. Το πρώτο στάδιο είναι το συστηματικό «ξέπλυμα» από προσκείμενα προς τον ίδιο ΜΜΕ, με κεντρικό στόχο να δημιουργήσουν αμφιβολίες γύρω από το δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015 και τα πρακτικά του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών 10 χρόνια μετά, τα οποία ως απόρρητα, δεν γίνεται να δημοσιοποιηθούν, κάτι που και ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά.
Το νέο στάδιο επιστρατεύει τακτικές «θυματοποίησης», κατηγορώντας προσχηματικά το σύστημα που τον ανέδειξε ότι ήθελε να τον «σβήσει» από το πολιτικό κάδρο.
Συνεχίζει παράλληλα να χρησιμοποιεί τοξικό λόγο, προκειμένου να διατηρηθεί στο προσκήνιο και μετά την ιδεολογική μετάλλαξή του, να επιστρέψει με τον μανδύα του «νέου ηγέτη» της Κεντροαριστεράς, που θα επιχειρήσει να ενώσει τα κομμάτια, που ο ίδιος φρόντισε να θρυμματίσει.
