Η προσπάθεια να ξεπλυθεί ο rebranding Alexis συνεχίζεται έχοντας στο επίκεντρο τα πρακτικά της έκτακτης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών της 6ης Ιουλίου του 2015, της επομένης του δημοψηφίσματος και της kolotoumbas του τότε πρωθυπουργού. Η εμμονή ορισμένων να αναφέρονται στα πρακτικά είναι εντυπωσιακή, συνδέεται δε με τα περί δημιουργίας κόμματος από τον πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα είναι τι μπορεί ν' αλλάξει η δημοσιοποίηση των πρακτικών. Θ' αλλάξει όσα προηγήθηκαν από τον ίδιο και τον Γιάνη - με ένα ν- Βαρουφάκη που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής και έφεραν ένα τρίτο αχρείαστο μνημόνιο; Θ΄ αλλάξει ίσως τη δημιουργική ασάφεια από τον κατά Τσίπρα «καταπληκτικό οικονομολόγο» ή θα γυρίσει τον χρόνο πίσω για να διώξει τις αυταπάτες του τότε πρωθυπουργού;
Έλεγε για παράδειγμα ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη στην ΕΡΤ στις 14 Ιουλίου του 2015, μια ημέρα πριν πάει η συμφωνία στην ελληνική Βουλή και ψηφιστεί με τη συνδρομή της ΝΔ του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
«Ο Γιάνης Βαρουφάκης έδωσε μια μεγάλη δυναμική στη διαπραγματευτική δύναμη της χώρας το πρώτο διάστημα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Και σε μεγάλο βαθμό η στοχοποίηση και η πολεμική που έγινε εις βάρος του, έγινε ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο. Ακριβώς για τον λόγο ότι είχαν απέναντί τους έναν οικονομολόγο που ήξερε οικονομικά καλύτερα από αυτά που ήξεραν αυτοί. Από εκεί και πέρα, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έγιναν και λάθη. Εγώ, όμως, δεν θα φορτώσω τα λάθη στον Βαρουφάκη. Τα παίρνω εγώ τα λάθη του. Εγώ ήμουν πρωθυπουργός της χώρας. Έγιναν λάθη, είναι προφανές».
Και πρόσθετε ότι «από την άλλη πλευρά –ο Γιάνης Βαρουφάκης, ένας άνθρωπος με ιδιαίτερες δυνατότητες, ικανότητες, μια εκπληκτική ευφυΐα– πρέπει να πω το ότι κάποιος είναι ένας εξαιρετικός οικονομολόγος και ικανός άνθρωπος, δεν σημαίνει ότι κάνει και για να είναι πολιτικός. Η πολιτική έχει και άλλα στοιχεία, τα οποία πρέπει κανείς να διαθέτει, να μπορεί να συγκρατείται για παράδειγμα. Αλλά εγώ θέλω να πω, γιατί μου είπατε «τον αποπέμψατε», ήταν συναινετική εκείνη η απόφαση».
Βέβαια τότε προσπαθούσε να κρατήσει τους βουλευτές στο κόμμα του, εν τούτοις τον έχει ξαναχαρακτηρίσει asset, αλλά πάλι έχει υποστήριξει ότι ατού του –του Αλέξη Τσίπρα– είναι η οικονομία.
Πάντως τα πρακτικά δεν θα αλλάξουν τα όσα έγιναν στη 17ωρη διαπραγμάτευσης της 12ης και 13ης Ιουλίου και το περιεχόμενο της συμφωνίας που έφερε στην Ελλάδα ο Αλέξης Τσίπρας με τις αυξήσεις φόρων και εισφορών, τις αυξήσεις έμμεσων φόρων όπως ο ΦΠΑ, την παράδοση της δημοσίας περιουσίας ως ενέχυρο για 99 χρόνια. Ούτε και όσα ακολούθησαν.
Και μιας και αναφερθήκαμε στη συνέντευξη στην ΕΡΤ εκείνες τις ημέρες του 2015 αξίζει και μια ακόμη αναφορά που όπως και να έχει παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού δεν ήταν μόνο ο Λαφαζάνης που έψαχνε… ρούβλια και πιεστήρια για δραχμές.
Έλεγε σε εκείνη τη συνένταυξη ο Αλέξης Τσίπρας: «Εάν πήγαινα σε μια άτακτη χρεοκοπία, κοιτάχτε η χώρα, δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα, δεν έχει συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξει την επιστροφή στο δικό της νόμισμα. Και εγώ, εξ όσων τους πέντε αυτούς μήνες προσπάθησα και πήγα παντού και στη Ρωσία, τις ΗΠΑ και μίλησα με τον Ομπάμα και με τον Κινέζο Πρωθυπουργό, κανένας δεν μου είπε ''προχώρα σε αυτήν την επιλογή, θα βοηθήσουμε''. Αρα, συναλλαγματικά αποθέματα για να στηρίξεις εθνικό νόμισμα, δεν υπάρχει. Η άτακτη χρεοκοπία δεν θα οδηγούσε μόνο αυτομάτως στην κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, άρα στο να εξαϋλωθούν όλες οι καταθέσεις των πολιτών, θα σε ανάγκαζε να εκδώσεις ένα νόμισμα, το οποίο την ίδια στιγμή θα είχε μια δραματική υποτίμηση, διότι δεν είχαμε συναλλαγματικά αποθέματα να το στηρίξουμε».
Δηλαδή έψαχνε εναλλακτικές, άλλα λιμάνια που έλεγε από την Αγία Πετρούπολη. Πήγε σε Αμερικανούς, Ρώσους και Κινέζους και ζητούσε στήριξη για ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Θα πει κανείς εδώ έφτασε τότε η χάρη τους στο… Ιράν, με τον Γιώργο Τσίπρα να μεταβαίνει τον Μάρτιο του 2015 –σύμφωνα με δημοσιεύματα που δεν έχουν διαψευστεί– για να αναζητήσει στήριξη έναντι των πιέσεων των… Ευρωπαίων δανειστών και του ΔΝΤ.
Η ουσία είναι πως όσο κάποιος σκαλίζει τόσο τα πράγματα ανακατεύονται και έρχονται μνήμες και αναφορές που δεν κάνουν καλό σε κανένα… rebranding. Βοηθούν όμως τους πολίτες να μην ξεχνούν και να αποφεύγουν τις ιστορίες με αγρίους.
