Bullying από τα χυδαία trolls του ΣΥΡΙΖΑ με «καταιγισμό υβριστικών, σεξιστικών και απειλητικών επιθέσεων» καταγγέλλει ότι δέχεται τις τελευταίες ημέρες η βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης και αναπληρώτρια τομεάρχη Δικαιοσύνης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αρμόδια για τα Δικαιώματα και την Ισότητα, Κατερίνα Νοτοπούλου και έχει δίκιο και όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες είναι και πρέπει να είναι στο πλευρό της...
Ωστόσο –χωρίς καμία διάθεση συμψηφισμού– τα ερωτήματα προς την Κατερίνα Νοτοπούλου και τα άλλα στελέχη της Κουμουνδούρου, που... αίφνης ανακάλυψαν ότι στο κόμμα τους υπάρχουν trolls, παραμένουν αναπάντητα: Πού ήσασταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, όταν τα διαβόητα συριζοtrolls των υπογείων της Κουμουνδούρου δολοφονούσαν χαρακτήρες; Πού ήσασταν όταν βυσσοδομούσαν εναντίον της Λίνας Μενδώνη, της Νίκης Κεραμέως, της Φωτεινής Αραμπατζή, της Σοφίας Βούλτεψη, της Αννας Παναγιωταρέα, της Μαρίας Συρεγγέλα, της Μαρίας Σάκκαρη και της Μαρέβας Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη;
Δυστυχώς, πετούσατε χαρταετό. Μάλλον γιατί τότε δεν καιγόταν το δικό σας σπίτι, αλλά αυτό των πολιτικών αντιπάλων σας. Τώρα όμως, που η φωτιά μπήκε βαθιά μέσα στα σπίτια σας, διαμαρτύρεστε – οψίμως και ολίγον υποκριτικώς, θα μπορούσε να πει κάποιος...
Επίσης, πού ήσασταν τα βαλλόμενα σήμερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τα χυδαία και σεσημασμένα trolls της Κουμουνδούρου, όταν τα ίδια αυτά φυράματα συκοφαντούσαν και δολοφονούσαν από την ανωνυμία του πληκτρολογίου τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Αδωνι Γεωργιάδη, τον Τάκη Θεοδωρικάκο, τον Ακη Σκέρτσο, τον Αντώνη Σαμαρά, τον Δημήτρη Αβραμόπουλο, τον Βασίλη Κικίλια και άλλους πολλούς; Πουθενά! Σφυρίζατε αδιάφορα...
Πού ήσασταν, εσείς τα διαμαρτυρόμενα σήμερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όταν συνάδελφοί σας έκαναν προγραφές δημοσιογράφων, δικαστών και επιχειρηματιών; Πουθενά! Αγρόν αγοράζατε...
Αλήθεια, όταν ο Πάνος Σκουρλέτης πήγε στον εισαγγελέα για να καταγγείλει διαδικτυακές επιθέσεις που δέχτηκε από συριζοtrolls, γιατί δεν συνταχθήκατε μαζί του και δεν σηκώσατε τα μανίκια προκειμένου να καθαρίσετε όλοι μαζί την κόπρο του Αυγείου που είχατε (και έχετε) στην αυλή σας;
Τι κάνατε όταν ο Χρήστος Σπίρτζης ζήτησε από τη σημερινή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ τον κατάλογο των προσώπων που έχουν έμμισθη σχέση με το κόμμα; Τίποτα! Ακρα του τάφου σιωπή... Πώς αντιδράσατε στις βαρύτατες καταγγελίες του Χρήστου Σπίρτζη, ο οποίος ερωτηθείς αν «κάποιοι πληρώνονται για να υποστηρίζουν τον Στέφανο Κασσελάκη στα social media;» απάντησε: «Βέβαια. Εγώ ζήτησα τον κατάλογο των ανθρώπων που έχουν έμμισθη σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ, ή με οτιδήποτε μέσω του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δέκα άνθρωποι, ξεπεσμένοι στιχουργοί και διάφοροι άλλοι, γνωστοί και μη εξαιρετέοι. Δεν θυμάμαι και καμία επιτυχία ή κάποιοι άλλοι που είναι πίσω από ψευδώνυμα, ή άλλοι, ελάχιστοι, που είναι μέλη οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ». Τσιμουδιά και πάλι...
Αυτό φυσικά δεν σημαίνει, όπως κακώς λένε κάποιοι, «καλά να πάθετε»... Απλά τώρα πληρώνετε τα επίχειρα της αφωνίας και της αδράνειάς σας. Γιατί είναι νόμος: όταν τρέφεις το φίδι στον κόρφο σου δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι μετά γιατί σε τσίμπησε. Αυτή είναι η... δουλειά των διαδικτυακών φιδιών που χρόνια τώρα εκτρέφει ο ΣΥΡΙΖΑ: να τσιμπάνε, να βρίζουν, να συκοφαντούν, να χυδαιολογούν και να δολοφονούν χαρακτήρες.
Οπερ εστίν μεθερμηνευόμενο, δεν πείθουν και πολύ οι βουλευτές και τα στελέχη εκείνα του ΣΥΡΙΖΑ που σήμερα (με καθυστέρηση ετών είναι η αλήθεια) διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τον αήθη πόλεμο που δέχονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από τα συριζοtrolls.
Αντί επιλόγου, ας θυμηθούμε τα λόγια του πάντα επίκαιρου Μάνου Χατζιδάκι: «Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, η συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Οταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε... γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε».
