Αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν προηγούμενο λένε στελέχη της Κουμουνδούρου αλλά και πολιτικοί αντίπαλοί τους. Αυτή, κατά τη γνώμη μας, είναι η μισή αλήθεια.
Πράγματι, ο ΣΥΡΙΖΑ επί Κασσελάκη έχει μπει σ’ ένα σπιράλ αναπόδραστης διάλυσης, με ευθύνη κυρίως του ίδιου του προέδρου, που βλέπει παντού «συνωμοσίες» και «φαντάσματα» να τον κυνηγούν.
Πράγματι ο «ουρανοκατέβατος», όπως τον χαρακτηρίζουν ακόμη και κάποιοι που τον στήριξαν να εκλεγεί, κάνει κάθε μέρα κι από ένα –τουλάχιστον– μεγάλο λάθος, λες και ο (αυτο)σκοπός του είναι τους διώξει όλους και στο τέλος να μείνει με τη σφραγίδα στο χέρι, αλλά χωρίς κόμμα, βουλευτές και στελέχη.
Και μπορεί να επιβεβαιωθούν όσοι υποστηρίζουν ότι «στο τέλος θα του μείνει μόνο του κουφάρι του ΣΥΡΙΖΑ», αλλά το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι το εξής: Για όλα φταίει ο Κασσελάκης και όχι ο Τσίπρας που του παρέδωσε ένα κόμμα-παρωδία; Διότι όσο βαριές κι αν είναι οι ευθύνες του Κασσελάκη για τις τραγελαφικές καταστάσεις που βιώνει το κόμμα της Αριστεράς, άλλο τόσο βαριές και μάλιστα ασυγχώρητες είναι οι ευθύνες του Τσίπρα. Σύμφωνα με το σκεπτικό πολλών στελεχών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ο πρώην πρωθυπουργός που εξέθρεψε την «πολιτική χυδαιότητα» και έβαλε στην πολιτική ζωή τον τοξικό λαϊκισμό δεν μπορεί σήμερα ούτε να κρύβεται ούτε να επικαλείται ως άλλοθι την αναγκαστική φυγή του μετά τις απανωτές εκλογικές ήττες που υπέστη από την κεντροδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
«Δεν έφυγε, λιγοψύχησε και δραπέτευσε» υποστηρίζει στο «Μανιφέστο» έμπειρο κοινοβουλευτικό στέλεχος της Αριστεράς, σχολιάζοντας τον δρόμο της «μεγάλης φυγής» του Τσίπρα. Το χειρότερο όμως, σύμφωνα με τον συνομιλητή μας, είναι ότι «λιποτάκτησε και άφησε πίσω του ένα κόμμα διαλυμένο και αλληλοσπαρασσόμενο, ένα κόμμα-μπάχαλο, ένα κόμμα ανυπόληπτο».
Δειλός, μοιραίος και άβουλος
Η αλήθεια πάντως είναι ότι δεν θα υπήρχαν τα «φαινόμενα» του άκρατου λαϊκισμού, της χυδαιότητας και της εχθροπάθειας στη συριζαϊκή ζωή αν δεν τα ήθελε ο Τσίπρας. Ο ίδιος τα εξέθρεψε, τα χάιδεψε και τα είχε ως «πολύτιμα εργαλεία» για να φοβερίζει εχθρούς και φίλους. Εξάλλου, είχε άπειρες ευκαιρίες να απαλλάξει το κόμμα του και την πολιτική ζωή από αυτά τα «πολιτικά καρκινώματα». Δεν το έκανε: από δειλία ή σκοπιμότητα μικρή σημασία έχει... Γι’ αυτό η προσπάθεια των «τσιπροφυλάκων» να πείσουν –ποιον άραγε;– ότι ο Τσίπρας είναι «αθώος του αίματος», επικαλούμενοι μάλιστα την επίθεση που και ο ίδιος σήμερα δέχεται από τους «απογόνους του και όσους ευεργέτησε», δεν πείθει και πολλούς. Μπορεί τη μικρή παρέα του, αλλά μέχρις εκεί...
Η συριζαϊκή ιστορία θα γράψει ότι ο Τσίπρας δεν ήθελε, δεν μπορούσε, δεν τόλμησε να «καθαρίσει τα του οίκου του». Και όχι μόνο: άφησε και αμανάτι όλα αυτά τα τοξικά και παρακμιακά «μπουμπούκια» στον Κασσελάκη.
Ο «εφτάψυχος» Νίκος Παππάς
Η περίπτωση του «εφτάψυχου» Νίκου Παππά είναι ενδιαφέρουσα από κάθε πλευρά. Ο πολιτικός που για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν το Νο2 στην ιεραρχία του ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα, θα μείνει κι αυτός στη «συριζαϊκή» – και όχι μόνο– ιστορία αφενός για την οριστική και αμετάκλητη καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο για παράβαση καθήκοντος και αφετέρου για το γεγονός ότι ο Στέφανος Κασσελάκης τον πρότεινε –καίτοι καταδικασμένος σε δύο χρόνια φυλακή με τριετή αναστολή– για πρόεδρο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με το σκεπτικό των 13 ανώτατων δικαστών ο Νίκος Παππάς ως υπουργός προχώρησε «σε αντιθεσμικές, αντισυνταγματικές ενέργειες προκειμένου να επιτευχθεί το σχέδιο της τότε κυβέρνησης να αποκτήσει δικό της κανάλι».
Ακολουθούν δύο από τα σημαντικότερα σημεία του σκεπτικού του Ειδικού Δικαστηρίου που τον καταδίκασε.
1. «Ο Νίκος Παππάς, με εξακολουθητικές ενέργειες (πράξεις ή παραλείψεις), επεδίωξε να υλοποιήσει τον σχεδιασμό που είχε καταστρωθεί από τον ίδιο, αλλά και από άλλα ηγετικά στελέχη του τότε κυβερνώντος κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ), τα στοιχεία των οποίων δεν έχουν εξακριβωθεί, με σκοπό την απόκτηση Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία να τελούν υπό τον έλεγχό τους και να προωθούν τις πολιτικές θέσεις και ενέργειες της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του κατηγορουμένου».
2. «Ο Νίκος Παππάς ανέλαβε να υλοποιήσει τον σχεδιασμό του ίδιου και της κυβερνητικής ηγεσίας για την απόκτηση τηλεοπτικού σταθμού και εφημερίδας, παραβιάζοντας τα υπηρεσιακά του καθήκοντα και τις υποχρεώσεις του για τήρηση του συντάγματος και του νόμου, πείθοντας τον Χρήστο Καλογρίτσα να υπακούσει στις εντολές τους ως "πειθήνιο όργανό του", ως "παρένθετος" τούτου, που θα εξασφάλιζε τη νομιμοφάνεια στις παράνομες και εξωθεσμικές ενέργειές του, ενώ ο ίδιος θα παρέμενε στο απυρόβλητο». Συμπερασματικά: το να στήνουν οι «τσιπροφύλακες», οι «87» και το κακό συναπάντημα του ΣΥΡΙΖΑ κάθε τρεις και λίγο στο «εκτελεστικό απόσπασμα» τον «άσχετο» με τη συριζαϊκή πραγματικότητα (και γενικότερα με την πολιτική ζωή του τόπου) Στέφανο Κασσελάκη δεν είναι ούτε έντιμο ούτε γενναίο. Οχι πως ο Κασσελάκης είναι άμοιρος ευθυνών, αλλά πάει πολύ οι «νεκροθάφτες» του ΣΥΡΙΖΑ να ζητούν τα ρέστα από τον «περαστικό και χθεσινό», όπως υποτιμητικά τον χαρακτηρίζουν, Κασσελάκη. Ας κοιταχτούν πρώτα στον καθρέφτη τους και μετά να δούμε αν θα έχουν το κουράγιο να (του) κάνουν και κριτική.
