Το βασικό συμπέρασμα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι ότι… άγιο είχαμε τελικά και: Δεν χρεοκόπησε η χώρα. Δεν βγήκε από το ευρώ. Δεν γίναμε Βενεζουέλα.
Ωστόσο, τα τραύματα που άφησε η ΠΦΑ (Πρώτη Φορά Αριστερά) ήταν βαθιά στο σώμα της κοινωνίας, των θεσμών, της οικονομίας και της πολιτικής. Μερικά δεν έχουν κλείσει ακόμη γιατί η κατ’ επίφαση αριστερή κυβέρνηση φρόντισε (με τη βοήθεια εξωθεσμικών παραγόντων και εκδοτικών συμφερόντων) με στοχευμένες ενέργειες να εισχωρήσει σαν δηλητήριο στους «αρμούς της εξουσίας».
Είναι παγκοίνως γνωστό ότι ο άκρατος και χυδαίος λαϊκισμός (το «Εξκάλιμπερ» της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) άπλωσε, σε βαθμό ασφυξίας, βαθιά τις ρίζες του στην κοινωνία. Το λεγόμενο αντισυστημικό κόμμα του Τσίπρα μαζί με τους ακροδεξιούς των ΑΝΕΛ καβαλώντας το κύμα της αγανάκτησης λόγω μνημονίων και υποσχόμενο λαγούς με πετραχήλια κορόιδεψε και έφτυσε κατάμουτρα τους πάντες, ενώ οι προγραφές των μη αρεστών στο «καθεστώς» παρέπεμπαν σε σοβιετικού τύπου διοίκηση του κράτους.
Και μπορεί σήμερα κάποιοι αμετροεπείς να «τιμούν» με μπαμ, μπουμ, ταρατατζούμ και άλλες γραφικές εκδηλώσεις το καταστροφικό πέρασμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, ωστόσο ο λαός –δυστυχώς γι’ αυτούς– έχει μνήμη.Δεν μπορεί και δεν ξεχνά ότι:
Για να γίνουν κυβέρνηση, υποσχέθηκαν σε μια κουρασμένη και απογοητευμένη κοινωνία ότι θα σκίσουν τα μνημόνια και θα οδηγήσουν τον λαό στη γη της επαγγελίας.
Για να γίνουν κυβέρνηση, ως κόμμα της κατ’ επίφαση Αριστεράς, δεν δίστασαν να συγκυβερνήσουν με τους ακροδεξιούς του Καμμένου.
Για να παραμείνουν στην εξουσία, έπαιξαν τη χώρα στα ζάρια στο πρώτο και καταστροφικό εξάμηνο της διακυβέρνησής τους.
Για να κρατήσουν τις καρέκλες της εξουσίας, ενέπαιξαν τον λαό με εκείνο το δημοψήφισμα-οπερέτα που λίγο έλειψε να είχαμε Grexit.
Για να εγκαθιδρύσουν το καθεστώς που είχαν στο μυαλό τους, ποδοπάτησαν χωρίς δεύτερη σκέψη τους θεσμούς.
Για να μπορέσουν, τέλος, να ξαναγίνουν κυβέρνηση δεν δίστασαν να βάλουν σε εφαρμογή το σχέδιο εξόντωσης (βλ. σκευωρία Novartis) των πολιτικών τους αντιπάλων καθώς και τη βιομηχανία διώξεων κατά δημοσιογράφων και οικονομικών παραγόντων.
Η μεγάλη αυτ-απάτη
Ας μείνουμε λίγο στο περιβόητο δημοψήφισμα του 2015.
Μετά την αποτυχία των διαπραγματεύσεων στο Eurogroup, ο Τσίπρας... περιχαρής ανακοινώνει τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Η εξήγηση που προσπάθησε να δώσει ήταν πως το δημοψήφισμα είναι η απάντηση στο εκβιαστικό, όπως το χαρακτήρισε, τελεσίγραφο των Βρυξελλών. Μάλιστα ο Τσίπρας που… φημίζεται για την ειλικρίνειά του δηλώνει ότι θα σεβαστεί το αποτέλεσμα, όποιο κι αν είναι. Στη συνέχεια κλείνει τις τράπεζες και επιβάλλει capital controls.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν υπέρ της θέσης Τσίπρα:
ΟΧΙ 61,31%
ΝΑΙ 38,69%
Και κάπου εδώ αρχίζουν οι περίφημες kolotoumbes Τσίπρα.
Σε δήλωσή του λέει τα εξής:
«Ελληνίδες, Ελληνες,
Σήμερα, με δεδομένες τις δυσμενείς συνθήκες που διαμορφώθηκαν την προηγούμενη εβδομάδα, κάνατε μια πολύ γενναία επιλογή. Ωστόσο, έχω πλήρη συνείδηση ότι η εντολή που μου δίνετε δεν είναι εντολή ρήξης με την Ευρώπη αλλά εντολή ενίσχυσης της διαπραγματευτικής μας δύναμης για την επίτευξη βιώσιμης συμφωνίας. Με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, με όρους προοπτικής και απεγκλωβισμού από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας».
Λίγες μέρες αργότερα, οι πολίτες θα καταλάβουν τι εννοούσε ο… ποιητής. Μετά την… περίφημη «διαπραγμάτευση» των 17 ωρών στις Βρυξέλλες, επιστρέφει στην Ελλάδα με το πλέον αχρείαστο και βάρβαρο μνημόνιο των 100 περίπου δισ. ευρώ. Οπερ σήμαινε πετσόκομμα συντάξεων, μισθών και άγρια υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης. Κοντολογίς, το συντριπτικό «Οχι» του λαού, ο Τσίπρας το κάνει χωρίς δισταγμό «Ναι» στα μνημόνια.
«Δραματοποίηση»
Αυτά τότε, στο μακρινό 2015. Σήμερα, ο ίδιος και απαράλλαχτος λαϊκιστής και στρεψοδίκης Τσίπρας «αποκαλύπτει» ποιο ήταν το σχέδιό του με το δημοψήφισμα που έκανε. Με άρθρο του στη «Liberation» ομολογεί πως ξεγέλασε τους πάντες:
«Θέσαμε σε εφαρμογή μια στρατηγική που αποσκοπούσε στη δραματοποίηση της κρίσης, προκειμένου να προκαλέσουμε ένα αποτελεσματικό σοκ. Αυτή ήταν η στρατηγική του δημοψηφίσματος», δηλώνει χαρακτηριστικά, χωρίς να κοκκινίζει και χωρίς φυσικά να κάνει την αυτοκριτική του για όσα δεινά επέφερε αυτός και η κυβέρνησή του στην κοινωνία.
Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρουμε ότι αναφορικά με το δημοψήφισμα Τσίπρα τάχθηκαν υπέρ του «Όχι» ο «σύντροφος» πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολά Μαδούρο, τα αριστερά ευρωπαϊκά κόμματα Die Linke στη Γερμανία, το Ποδέμος στην Ισπανία, το Σιν Φέιν στην Ιρλανδία, το κόμμα Sinistra e Libertà στην Ιταλία και η ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν.
