Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ κερδίζει τις εκλογές που προκάλεσε απορρίπτοντας την πρόταση της τότε κυβέρνησης για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Το κόμμα που μιλά για θεσμούς έρχεται πρώτο αλλά όχι αυτοδύναμο. Αυτό δεν το κατάφερε ποτέ, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας σπεύδει ν’ αγκαλιάσει τον Πάνο Καμμένο και τους ΑΝΕΛ που εν μια νυκτί ή και λιγότερο μετατράπηκαν σε… κεντροδεξιούς και κόντεψαν να… βαπτιστούν μέχρι και κεντρώοι.
Στον ΣΥΡΙΖΑ με τις… βαπτίσεις και τους προσδιορισμούς το έχουν. Άλλωστε 4,5 χρόνια κυβέρνηση το μόνο που κατάφερε ο Αλέξης Τσίπρας ήταν να βαπτίσει εκτός από τον Καμμένο και την τρόικα. Οι εκπρόσωποί της έγιναν… θεσμοί, αλλά τίποτα δεν άλλαξε. Οι αυταπάτες με τις οποίες μπόλιασαν τους πολίτες, πατώντας στην οργή και την αγανάκτησή τους, ήρθαν και τους… έπνιξαν.
Το ένα άρθρο και ο ένας νόμος που θα έσκιζαν τα μνημόνια έγιναν πολλά άρθρα σε πολλούς νόμους που οδήγησαν στην αφαίμαξη της μεσαίας τάξης και στην εξαθλίωση των πολιτών κυρίως των αδύναμων. Την ίδια ώρα ο ΕΝΦΙΑ, ο φόρος που θα καταργούσαν ως άδικο μετατράπηκε σε φόρο που έπρεπε να πληρωθεί ως… πατριωτικό καθήκον όπως έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας, ενώ το κίνημα «Δεν πληρώνω» που είχε στηθεί από τα παραμάγαζα της Κουμουνδούρου κρίθηκε… παράνομο και όσοι το ακολούθησαν κλήθηκαν να πληρώσουν αυτά που δεν πλήρωναν.
Τα νταούλια που χτύπησαν το βράδυ εκείνης της Κυριακής δεν χτύπησαν τελικά για τις αγορές αλλά για τους πολίτες της χώρας και οι χοροί που στήθηκαν λίγο έλειψε να μετατραπούν σε χορούς του Ζαλόγγου. Το «go back, μάνταμ Μέρκελ» έγινε σχέση… στοργής και αγάπης με τον Αλέξη Τσίπρα να αποτελεί το –κατά Ευάγγελο Βενιζέλο– καλύτερο delivery boy των τροϊκανών –συγγνώμη, θεσμών– ακολουθώντας κατά γράμμα της επιταγές των δανειστών.
Περιφερόμενοι υπουργοί πωλούσαν «μαγκιά» και «τσαμπουκά» χωρίς να έχουν σχέδιο την ίδια ώρα που άλλοι, επίσης περιφερόμενοι υπουργοί, έψαχναν χαρτί για να τυπώσουν ξανά τη δραχμή. Και μπορεί στη συνέχεια να έκαναν πως δεν τους γνώριζαν παρότι ήταν τα «άσετ τους», αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πού κοντέψαμε να φτάσουμε όταν ο Αλέξης Τσίπρας δήλωνε από τη Μόσχα –όχι με τόση αγάπη– και παρουσία του Βλαντιμίρ Πούτιν ότι οι Έλληνες «είμαστε λαός που ξέρει να βρίσκει νέα, ασφαλή λιμάνια».
Και ύστερα δεν ήρθαν οι… μέλισσες, αλλά ένα νέο δυσβάσταχτο μνημόνιο, δεκάδες πρόσθετοι φόροι, μειώσεις μισθών και συντάξεων και όλα τα καλά που έφεραν οι… αριστεροί μέσα από την πολιτική που λένε ότι άσκησαν. Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε όσα ακολούθησαν αυτής της ημερομηνίας. Τα όσα ζήσαμε. Τις κωλοτούμπες με το δημοψήφισμα και τις 17ωρες διαπραγματεύσεις, έναν έρπητα και τα πολιτικά… φροντιστήρια που σύμφωνα με ορισμένους κόστισαν περίπου 100 δισ. ευρώ.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν περήφανοι για την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας. Μέχρι και γιορτή ετοιμάζουν με επίσημο προσκεκλημένο τον… ηγέτη τους, τον Αλέξη Τσίπρα, που φέρεται να αναζητεί σήμερα τρόπους επιστροφής στην κεντρική πολιτική σκηνή. Δεν αναγνωρίζουν κανένα λάθος. Ή μάλλον έχουν αναγνωρίσει ένα: ότι δεν κατάφεραν να ελέγξουν το σύνολο των αρμών της… εξουσίας.
Ακόμη και για τις τράπεζες υποστήριζαν και υποστηρίζουν ότι τις έκλεισαν άλλοι. Οι ξένοι, οι δανειστές και όχι η δημιουργική ασάφεια και η απουσία οποιουδήποτε σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης και τη διακυβέρνηση της χώρας. Ίσως γιατί νόμιζαν ότι οι διαπραγματεύσεις είναι κάτι σαν τις συζητήσεις στα… τσιπουράδικα οι οποίες διαιωνίζονται χωρίς να καταλήγουν πουθενά.
Τα όσα ακολούθησαν ειδικά μετά το 2023, ο Στέφανος Κασσελάκης, οι διασπάσεις, τα συντροφικά μαχαιρώματα, οι μεταξύ τους δολοφονίες χαρακτήρων δείχνουν ότι πράγματι είχαμε… άγιο. Καλό θα είναι πάντως να σκεφτόμαστε ότι κάποια στιγμή αυτός ο… άγιος ίσως να μην βρίσκεται τριγύρω. Οπότε ας φροντίσουμε ώστε ο λαϊκισμός και η ρητορική του μίσους να μην επανέλθουν.
Το «ή αυτοί ή εμείς» και το «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» δεν μπορεί να επανέλθει στο προσκήνιο. Ειδικά τώρα που η χώρα ανατάσσεται και αναπτύσσεται με απτά αποτελέσματα στην καθημερινότητα των πολιτών…
