Με αφορμή τη συμπλήρωση των δέκα χρόνων από την «εθνοσωτήριο» κυβέρνηση της «πρώτης φοράς Αριστερά», ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε συνέντευξη στη Γαλλική Liberation και στον δημοσιογράφο Fabian Perrier -ο οποίος έχει γράψει βιβλίο για τον Αλέξη Τσίπρα-, με την οποία προσπαθεί να εξηγήσει τι έγινε τότε, καθώς και το πώς βλέπει τα πράγματα σήμερα. Ξεχωρίσαμε ορισμένες τοποθετήσεις του πρώην πρωθυπουργού (ολόκληρη η συνέντευξη μεταφρασμένη βρίσκεται στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Αλέξη Τσίπρα), οι οποίες ένεκα της χρονικής συγκυρίας, χρήζουν περαιτέρω σχολιασμού.
Το δημοψήφισμα του 2015 ήταν «δραματοποίηση της κρίσης»
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου, γιατί αποφάσισε να κάνει το δημοψήφισμα το 2015, ο κύριος Τσίπρας είπε ότι «θέσαμε σε εφαρμογή μια στρατηγική που αποσκοπούσε στη δραματοποίηση της κρίσης, προκειμένου να προκαλέσουμε ένα αποτελεσματικό σοκ. Αυτή ήταν η στρατηγική του δημοψηφίσματος. Μεταξύ του τεράστιου κύματος υποστήριξης της Ελλάδας και της προοπτικής να εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη το λίκνο της δημοκρατίας, η Ευρώπη βρέθηκε αντιμέτωπη με δύο πολιτικά προβλήματα. Χάρη σε αυτή την πίεση, καταφέραμε να καταρτίσουμε με την Κομισιόν ένα πρόγραμμα που περιλάμβανε μεν δύσκολα μέτρα, για τα οποία πληρώσαμε το πολιτικό κόστος, αλλά και τριετή χρηματοδότηση της χώρας και την προοπτική αναδιάρθρωσης του χρέους και τη διαχείριση του Ταμείου της Δημόσιας Περιουσίας στην Ελλάδα. Καταφέραμε έτσι να διατηρήσουμε τη συνοχή της Ευρώπης, την παρουσία μας στο ευρώ και, πάνω απ’ όλα, να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη προστατεύοντας τους πιο αδύναμους».
Ο κύριος Τσίπρας επιβεβαιώνει όσους τον κατηγορούν ότι «έπαιξε τη χώρα στα ζάρια». Το δημοψήφισμα ήταν η πλέον ανεύθυνη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και τούτο της το καταλόγιζε ολόκληρη η αντιπολίτευση. Ο κύριος Τσίπρας λέει ότι το δημοψήφισμα δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα «θεατρικό», προκειμένου να αποκτήσει διαπραγματευτική ισχύ. Βέβαια, όλοι μας θυμόμαστε ότι αφενός ο ίδιος και η κυβέρνησή του εισηγήθηκαν το «ΟΧΙ», ενώ αφετέρου -και εκ των υστέρων- αποκάλεσε το όλο εγχείρημα «αυταπάτες».
Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα επιμένει πως βγήκε κάτι θετικό, από το ανεύθυνο αυτό εγχείρημα -που λίγο έλειψε να μας βγάλει εκτός ΟΝΕ και Ε.Ε.-, απλώς αποδεικνύει ότι ο άνθρωπος παρά την προσπάθεια για rebranding, είναι εντελώς αδιόρθωτος. Τα χαριτωμένα περί της «προοπτικής αναδιάρθρωσης του χρέους» και τη «διαχείριση του Ταμείου της Δημόσιας Περιουσίας στην Ελλάδα», τα σχολιάζουμε ως ακολούθως: δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια. Το κορυφαίο σχόλιο του Αλέξη Τσίπρα, είναι ότι «καταφέραμε έτσι να διατηρήσουμε τη συνοχή της Ευρώπης, την παρουσία μας στο ευρώ και, πάνω απ’ όλα, να επιστρέψουμε στην ανάπτυξη προστατεύοντας τους πιο αδύναμους». Γειά σου Αλέξη, χωρατατζή!
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κατέρρευσε, αλλά τα πήγε καλύτερα από την Αριστερά στην Ευρώπη
Στο σχόλιο του δημοσιογράφου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρά τις... ηρωικές του προσπάθειες έχασε τις εκλογές του 2019, ο κύριος Τσίπρας απάντα πως «ναι, αλλά διατηρεί το 32% των ψήφων του το 2019 (...) παρ' όλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ σημείωσε καλύτερα αποτελέσματα από την υπόλοιπη Αριστερά στην Ευρώπη. Ακόμη και από τους Σοσιαλδημοκράτες σε αρκετές χώρες. Επομένως, δεν πρέπει να εξετάζουμε μόνο την εξέλιξη της ελληνικής Αριστεράς, αλλά την εξέλιξη της Ευρώπης συνολικά, όπου η Αριστερά και οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις έχουν δυστυχώς κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω. Είμαστε μάρτυρες μιας συντηρητικής στροφής. Ένα αντισυστημικό δεξιό ρεύμα σαρώνει τον κόσμο, όπως αποδεικνύεται από την εκλογή του Τραμπ και την άνοδο της Λεπέν… Η παραδοσιακή Δεξιά, από την πλευρά της, υιοθετεί ακροδεξιά ρητορική, ιδιαίτερα σε κρίσιμα ζητήματα όπως η μετανάστευση».
Δηλαδή, μπορεί να κατέρρευσε το κόμμα του, αλλά τα πήγε καλύτερα από όλα τα αντίστοιχα Αριστερά κόμματα στην Ευρώπη. Άρα, δε φταίει ο Αλέξης! Η πιο πιθανή εξήγηση, είναι ότι μάλλον έχει πέσει κάποια ίωση στην Αριστερά και δεν την αφήνει να ανεβάσει τα εκλογικά της ποσοστά. Πάντως, σίγουρα δεν ευθύνεται ο σύντροφος Αλέξης.
Εκείνο που έχει ενδιαφέρον, είναι ότι περιγράφει ακριβώς αυτό που γίνεται σε ολόκληρη τη Δύση γενικότερα, αλλά συνεχίζει να του διαφεύγει η αιτία, κατηγορώντας την παραδοσιακή Δεξιά. Ο λόγος για τον οποίο υπάρχει η μετατόπιση ολόκληρου του πολιτικού άξονα προς τα δεξιότερα σε ολόκληρη τη Δύση είναι απλός: ο κόσμος έχει απορρίψει εντελώς τις ιδέες της Αριστεράς. Η παραδοσιακή Δεξιά, ορθώς επανέρχεται στις «εργοστασιακές της ρυθμίσεις» και δεν αφήνει τις αυτονόητες θέσεις σε θέματα όπως εκείνο της λαθρομετανάστευσης, βορρά σε μονοθεματικούς λαϊκιστές. Ακριβώς αυτό συμβαίνει και στη χώρα μας. Μάλιστα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έκανε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία το 2019 και ακριβώς για αυτόν τον λόγο δεν έχουμε εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς στη χώρα μας. Βέβαια, βολεύει τον κύριο Τσίπρα να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει και να αποδίδει την άνοδο της Ακροδεξιάς σε «βολικούς αχυρανθρώπους». Διότι εάν δεν το κάνει, θα πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με τη σκληρή αλήθεια: οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν απορρίψει πλήρως το αφήγημα της Αριστεράς.
Η Αριστερά πρέπει να διδαχθεί από την ιστορία
Ερωτηθείς από τον δημοσιογράφο πώς βλέπει την εξέλιξη της Ευρώπης, ο κύριος Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων ότι «η Αριστερά πρέπει να διδαχθεί από την Ιστορία. Το 2015, στην Ελλάδα, κέρδισε κινητοποιώντας τα μεσαία και φτωχότερα οικονομικά στρώματα γύρω από ένα απελευθερωτικό, κοινωνικό όραμα. Απέναντι στον φόβο, πρέπει να προβάλλει ένα αγωνιστικό μήνυμα βασισμένο στις αξίες της ισότητας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Και αυτό ακριβώς προσπαθώ να προωθήσω μέσω του Ινστιτούτου που έχω ιδρύσει».
Συμφωνούμε ότι η Αριστερά πρέπει να διδαχθεί από την ιστορία. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως προτείνει -κατά τη μαρξιστική ανάλυση, έστω και κατά τύχη- η τραγωδία της διακυβέρνησής του να επαναληφθεί ως φάρσα. Είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ευρώπη. Ενώ συμφωνούμε ότι ο κόσμος έχει ανάγκη από ψυχαγωγία, αυτό δεν θα πρέπει να γίνει σε βάρος της ποιότητας ζωής του.
Οπότε, καλύτερα θα ήταν να αφήσουν κατά μέρος τα «απελευθερωτικά κοινωνικά οράματα», που όλοι μας είδαμε πού ακριβώς οδήγησαν και να σοβαρευτούν. Αν θέλουν πράγματι να εξελιχθούν ως άνθρωποι, ας κάνουν μια έντιμη ενδοσκόπηση και ας αναλύσουν γιατί άπαντες στη Δύση, απορρίπτουν τα όσα πρεσβεύει η συγκεκριμένη ιδεολογία. Αλλά επειδή ξέρουμε ότι δεν έχουν το σθένος για κάτι τέτοιο, μοιραία θα καταστούν οι γραφικοί που εξακολουθούν να πουλούν βιντεοκασέτες, στην εποχή του internet.
