Ο στίχος του γνωστού λαϊκού άσματος του Βασίλη Τσιτάνη «Οσο με μαλώνεις» είναι πλήρως ενδεικτικός για το μπάχαλο που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Ολο και περισσότεροι καθημερινά επιχειρούν να διαχωρίσουν τη θέση τους με δημόσιες τοποθετήσεις από τον πρόεδρο Στέφανο, διότι βλέπουν αυτό που έρχεται κατά πάνω τους.
Τελευταίος στη σειρά (τουλάχιστον μέχρι το μεσημέρι της Πέμπτης που γράφονται αυτές οι γραμμές) ο Κώστας Αρβανίτης. Με μακροσκελή ανάρτησή του στην πλατφόρμα Χ και τίτλο «Δεν πάει άλλο», ο ευρωβουλευτής βάλλει ευθέως κατά του προέδρου Στέφανου και των αλλαγών που προτείνει, σημειώνοντας ότι «[...] ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ιστορικό κόμμα, με τα σύμβολα, τη βιβλιοθήκη, τα χρώματα και τους ήρωές του. Το μεγάλο, κοινό μας σπίτι, μπορεί και πρέπει να χωράει τους πάντες, αρκεί να το σέβονται. Κάποιοι, όμως, δεν το σέβονται. Αντίθετα, το υπονομεύουν διά της απαξίωσης. Την κυρία ευθύνη την έχει αδιαπραγμάτευτα η ηγεσία. Με ιδιωτική και προσωπική ατζέντα, συνεχιζόμενες αλλαγές στρατηγικής με τη δημιουργία εσωτερικών εχθρών, προκαλώντας μείζον θέμα στην πολιτική και κοινοβουλευτική δράση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι προσωπική επιχείρηση και δεν έχει ιδιοκτήτη».
Επιχειρώντας δε να δώσει το ιδεολογικό του στίγμα δηλώνει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σοσιαλδημοκρατία, ούτε κεντροαριστερά. Μόνο ως ενισχυμένη Αριστερά μπορεί να προωθεί λύσεις για κοινωνικές, εθνικές, παλλαϊκές και ευρωπαϊκές ανάγκες, με συνεργασία με προοδευτικές δυνάμεις». Ως προς το θέμα της «προεδρικής καρέκλας» ο Κώστας Αρβανίτης είναι σαφής: «Οσοι δεν μπορούν να εκπληρώσουν με υπευθυνότητα την αποστολή τους, κι όσοι συμβάλλουν στη θλιβερή εκτράχυνση, έχουν εξ ορισμού αποτύχει και κρίνονται εκ του αποτελέσματος ανεπαρκείς». Πάντως, για να επανέλθω στον Τσιτάνη, όλα αυτά τώρα λίγη σημασία έχουν. Τώρα είναι για δάκρυα...
