Η Τζένη Χειλουδάκη δεν χρειάζεται συστάσεις. Η άποψή της για τη woke παράνοια της εποχής μας έχει ιδιαίτερη σημασία: «(...) Είναι άλλο πράγμα η ορατότητα, η συμπερίληψη, ο σεβασμός στην όποια διαφορετικότητα στις σεξουαλικές επιλογές του καθενός και άλλο τα καραγκιοζιλίκια, η προστυχιά, η πρόκληση για την πρόκληση, η δήθεν μόδα και η ελευθερία του επειδή μπορώ να τα κάνω όλα δίχως συνέπειες, άρα ξεφτιλίζω και ξεφτιλίζομαι. Εγινα γυναίκα γιατί λάτρεψα τις γυναίκες (...) Εφτυσα αίμα εγώ και άλλες στα 80ς και 90ς, όπως και προγενέστερες στα 60ς, ώστε σήμερα να κυκλοφορούν ελεύθερα και με ψηλά το κεφάλι πολλές και πολλοί σαν εσάς. Η νέα γενιά λίγο με έχετε μπερδέψει. Με τους νεόφερτους όρους σας, τα δεκάδες φύλα σας αλλά και τις συμπεριφορές σας. Αποψή μου λοιπόν και την καταθέτω δημόσια. Εγινες γυναίκα, είσαι γυναίκα. Εγινες αγόρι, είσαι αγόρι. Τέλος. Αισθάνεσαι γυναίκα και μου κυκλοφορείς με φουστανάκι, βάψιμο, αλλά το μούσι κάγκελο και δίχως στήθος, τράβα να βρεις έναν ψυχολόγο και μη γελοιοποιείς το είδωλό μου, επειδή θες να κάνεις την πλάκα σου στα τικ τοκ, να προκαλέσεις να σε κουβεντιάσουν ή να μου βγεις στη Γιουροβίζιον. Αυτά είχα να γράψω. Δεν θέλω ούτε ένα σχόλιο σε τούτο το ποστ μου. Θα διαγραφεί αμέσως. Υστερόγραφο. Επιτέλους κάθισα και είδα την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Αν αυτό ήταν συμπερίληψη, τύφλα να έχουν τα τσίρκουλα. Τελικά να σας πω κάτι; Η πολύχρωμη κοινότητα θα πρέπει να αρχίσει να σέβεται πρώτη ώστε να κερδίσει τον σεβασμό. Εχουν ξεφύγει τα πράγματα και μόνο κακό κάνουν κάποιες κάποιοι (...)».
Είναι προς τιμήν της Τζένης Χειλουδάκη ότι βγαίνει δημοσίως και λέει το προφανές. Το προφανές που όμως δεν τολμά να διατυπωθεί λόγω ενός ιδιότυπου φασισμού που απαγορεύει κάθε κριτική απέναντι στη γελοιότητα.
