Τα δύο (κατ’ ευφημισμό) μεγάλα κόμματα της Αντιπολίτευσης οδεύουν από το κακό στο χειρότερο. Από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και το μέλλον του είναι πιο αβέβαιο από ποτέ και από την άλλη το ΠΑΣΟΚ οδεύει σε εκλογές για την ανάδειξη ηγεσίας μέσα σε μια γενικευμένη δημοσκοπική στασιμότητα (είναι εκπληκτικό ότι μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο στην Κεντροαριστερά δεν μπορεί να πάρει ούτε μία ψήφο).
Στις μάχες χαρακωμάτων που λαμβάνουν χώρα, μια πιθανή εκλογή Κασσελάκη (ή Πολάκη) στον ΣΥΡΙΖΑ και Δούκα στο ΠΑΣΟΚ μειώνει τις πιθανότητες συμπόρευσης των δύο κομμάτων, καθιστώντας την από αδύνατη έως προβληματική. Πάντως πολλά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δίνουν μάχη για να εκλεγεί αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ο Χάρης Δούκας ώστε να πάρει σάρκα και οστά το γενικότερο πρότζεκτ «ανασυγκρότηση Κεντροαριστεράς» για να εξασφαλίσουν τη θέση τους στο νέο σχήμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με αρχηγούς στον ΣΥΡΙΖΑ τον Κασσελάκη και στο ΠΑΣΟΚ τον Δούκα, τα κόμματα αυτά θα στερηθούν εκπροσώπησης από τον αρχηγό τους στη Βουλή έως το καλοκαίρι του 2027, μιας και κανείς εκ των δύο κατέχει τη βουλευτική ιδιότητα.
Στη ρευστή κατάσταση ήρθε να προστεθεί και μια ανάρτηση του συνταγματολόγου Ξ. Κοντιάδη, ο οποίος σχολιάζει ότι «η άρση της εμπιστοσύνης δεν προκύπτει από το καταστατικό ότι συνεπάγεται έκπτωση του προέδρου, αλλά σύγκληση συνεδρίου για να δρομολογηθεί νέα εκλογική διαδικασία από την κομματική βάση. Ομως εκλήφθηκε ως έκπτωση και ο πρόεδρος Κασσελάκης με τους συνεργάτες του αποχώρησαν». Περαιτέρω, ο Κοντιάδης επισημαίνει και την τηλεφωνική ψηφοφορία σχολιάζοντας ότι «αυτά δεν συμβαίνουν σε κάποια τριτοκοσμική χώρα ή σε κάποιο περιθωριακό κόμμα, αλλά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σε ένα κράτος-μέλος της ΕΕ».
