Οι εσωκομματικές διαδικασίες εκλογής οργάνων διοίκησης ενός κόμματος είναι πρωτίστως υπόθεση των ψηφοφόρων του και των οπαδών του.
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή η συνθήκη καταρρίφθηκε. Η υπόθεση της εκλογής προέδρου ξέφυγε από τα στενά εσωκομματικά όρια και απασχόλησε το σύνολο της κοινωνίας με ευθύνη τόσο των ίδιων των υποψηφίων (π.χ. ο Στέφανος Κασσελάκης μπέρδεψε τις διαδικασίες και πίστεψε ότι κατεβαίνει για πρωθυπουργός της χώρας) όσο και των trolls του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ κατά το αρχικό διάστημα στήριζαν άλλους υποψηφίους (κυρίως Εφη Αχτσιόγλου – Νίκο Παππά), ετάχθησαν αναφανδόν υπέρ ενός και μόνο υποψηφίου (Κασσελάκη) όταν δόθηκε γραμμή άνωθεν. Κύριο χαρακτηριστικό και εδώ η τοξικότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τη διπλή συντριβή του στις εθνικές κάλπες, η οποία αποδόθηκε σε μεγάλο βαθμό στην τοξικότητα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συνέχισε ακριβώς το ίδιο βιολί και με τις εσωκομματικές εκλογές και έστρεψε την ίδια τοξικότητα απέναντι στην Αχτσιόγλου με σκοπό να τη μειώσει ηθικά και πολιτικά.
