Στις 8 Μαΐου 1945 ολοκληρώνεται στη Σύμη το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ταυτόχρονα σημαίνει η αρχή για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου ύστερα από σκλαβιά 600 και πλέον χρόνων. Βέβαια, είχε προηγηθεί η κατάρρευση της Γερμανίας και του φασιστικού καθεστώτος της Ιταλίας, η αυτοκτονία του Χίτλερ και η επικράτηση των συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη.
Ο λαός της Δωδεκανήσου, ύστερα από τόσους αιώνες πικρής δουλείας και διωγμών, βρήκε τη λευτεριά.
Οι νησιώτες έγραψαν μια θαυμαστή ιστορία, μένοντας ακραιφνείς Έλληνες με τη γλώσσα, τη θρησκεία και τα ιδανικά τους άθικτα. Σαν θαύμα ιστορικό κατάφεραν να παντρέψουν την τόλμη, την ανδρεία και το πύρωμα της ψυχής.
Η παράδοση των Γερμανών έγινε στις 8 Μαΐου 1945, την ίδια μέρα που έπεφτε και το Βερολίνο στα χέρια του Κόκκινου Στρατού. Την ημέρα εκείνη, ο Γερμανός διοικητής Βάγκνερ συνομολογούσε με τον Άγγλο στρατηγό Μόφατ, στη Σύμη, την παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Ο Βάγκνερ, βετεράνος του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, που μερικά χρόνια πριν, το 1933, τελούσε υπό την εύνοια του Χίτλερ, όντας από τα ιδρυτικά στελέχη του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματός του, με υψηλή θέση στα παραστρατιωτικά «τάγματα εφόδου» και προσωπικός σύμβουλος του Χίτλερ περί τα οικονομικά, αντιμετώπισε το 1937 τον παρ’ ολίγον τυφεκισμό του, γιατί με τις κινήσεις του για αναρρίχηση στην εξουσία «τσάτισε» τα άλλα κομματικά στελέχη που… έβαλαν λόγια στο αφεντικό του.
Τελικά, βρίσκεται τον Απρίλιο του 1944, με τον βαθμό του υποστρατήγου στη Ρόδο, ως διοικητής του Ανατολικού Αιγαίου.
Υπό τη διοίκησή του έχει περίπου 10.000 στρατιώτες της Βέρμαχτ, ανεπτυγμένων σε όλα τα νησιά, συμπεριλαμβανομένων και των «πειθαρχικών μονάδων» 999. Κατά τη διάρκεια της διοίκησής του συνεχίστηκε η λειτουργία στρατοπέδου συγκέντρωσης Εβραίων στο χωριό Καλλιθέα και η προώθησή τους προς την Ευρώπη για τα «περαιτέρω». Παράλληλα, συμπεριφέρθηκε με αγριότητα σε Ιταλούς αιχμαλώτους.
Αυτός λοιπόν ο σκληρός άνθρωπος αναγκάστηκε να «μαλακώσει» υπό τη συμμαχική πίεση με τις πολλαπλές καταδρομικές επιχειρήσεις των Βρετανών και των Ελλήνων κομάντο στο Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα και να παραδοθεί ως αιχμάλωτος πολέμου πλέον, μετά τον ασφυκτικό κλοιό που πέτυχαν γύρω του οι συμμαχικές δυνάμεις.
Μετά τον πόλεμο, το 1948, οδηγήθηκε σε ιταλικό στρατοδικείο, όπου καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλακή για την εγκληματική συμπεριφορά κατά Ιταλών στρατιωτών, για να αφεθεί ελεύθερος (με την παρέμβαση του Αντενάουερ) το 1951.
