Σαν σήμερα, το 1933, η Αγλαΐα Κυριακού δεν διάλεξε το θόρυβο της δημοσιότητας για να κάνει το καλό. Ούτε τα φλας, ούτε τα πρωτοσέλιδα.
Προτίμησε τη σιωπή μιας μυστικής διαθήκης, μια πράξη βαθιά προσωπική και συγκλονιστικά γενναιόδωρη, για να αφήσει όλη της την περιουσία, 15 εκατομμύρια δραχμές εκείνης της εποχής, για έναν σκοπό που ξεπερνούσε το εγώ και ακουμπούσε το εμείς: τη δημιουργία μιας παιδιατρικής κλινικής.
Έτσι γεννήθηκε το όραμα του σημερινού Νοσοκομείου Παίδων Παναγιώτη και Αγλαΐας Κυριακού, στου Γουδή. Ένα ίδρυμα που, δεκαετίες μετά, εξακολουθεί να στέκει σαν φάρος ελπίδας για χιλιάδες οικογένειες. Γιατί η Κυριακού δεν άφησε απλώς ένα κληροδότημα. Άφησε πίσω της μια κληρονομιά αγάπης προς το παιδί. Μια έμπρακτη δήλωση ότι η φροντίδα για τα πιο αθώα και ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας είναι υπόθεση όλων.
Το νοσοκομείο αυτό, που φέρει και το όνομα της, δεν έγινε για να θυμίζει πλούτη. Έγινε για να προσφέρει ζωή. Και το κάνει ακόμα.
Γιατί κάποιοι άνθρωποι δεν φεύγουν ποτέ
Η Αγλαΐα Κυριακού δεν έκανε παιδιά. Και όμως, σήμερα, σχεδόν έναν αιώνα μετά, είναι «μητέρα» χιλιάδων παιδιών. Η προσφορά της αγκαλιάζει κάθε παιδί που έφτασε κάποτε με πυρετό, με τραύμα ή με αγωνία στα επείγοντα. Κάθε οικογένεια που βρήκε στήριγμα. Κάθε γιατρό που έδωσε εκεί τον όρκο του.
Δεν ξέρουμε πώς ένιωθε η ίδια όταν υπέγραφε εκείνη τη διαθήκη. Ξέρουμε όμως τι άφησε πίσω της: ένα σύστημα υγείας που μπορεί και να ελπίζει, και να θυμάται. Γιατί δεν είναι μόνο οι τοίχοι που χτίστηκαν. Είναι η πρόθεση που εμπνέει ακόμη.
Όταν η φροντίδα συνεχίζεται και στον 21ο αιώνα
Η ιστορία της Κυριακού μας υπενθυμίζει κάτι πολύ απλό και πολύ δύσκολο: ότι το κράτος πρόνοιας χτίζεται με επιλογές, με οράματα, με ανθρώπους. Κι αυτό δεν είναι παρελθόν. Είναι και παρόν. Γιατί νοσοκομεία όπως το Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού» δεν στηρίζονται μόνο στις βάσεις που τέθηκαν δεκαετίες πριν, αλλά και στις πολιτικές αποφάσεις του σήμερα.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του Άδωνι Γεωργιάδη ως Υπουργού Υγείας, συνεχίστηκε και ενισχύθηκε μια σειρά παρεμβάσεων που είχαν ήδη ξεκινήσει, με στόχο την καλύτερη οργάνωση των δημόσιων νοσοκομείων, την αναβάθμιση των υποδομών και την επιτάχυνση των διαδικασιών προσλήψεων ιατρικού προσωπικού, δίνοντας παράλληλα έμφαση και στις παιδιατρικές μονάδες.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός του ΕΣΥ, οι επενδύσεις μέσω ΣΔΙΤ και τα νέα προγράμματα εκπαίδευσης γιατρών, δείχνουν πως η φροντίδα για την υγεία του πολίτη δεν περιορίζεται σε ένα υπουργικό γραφείο, αλλά επεκτείνεται σε κάθε θάλαμο, σε κάθε εξεταστήριο, σε κάθε χαμόγελο που επιστρέφει σε ένα παιδικό πρόσωπο.
Και σε μια Ελλάδα που έχει ακόμη πολλά να φροντίσει, τέτοιες πράξεις, τέτοια ιδρύματα και τέτοιες πολιτικές συνέχειες δεν είναι πολυτέλεια. Είναι καθήκον.
