Τόσο ο ίδιος ο πρόεδρος Στέφανος όσο και στενοί του συνεργάτες είχαν την άποψη ότι ο Πολάκης έπρεπε να διαγραφεί, ωστόσο τελικώς αποφασίστηκε να βάλουν (και αυτό) το συμβάν κάτω από το χαλάκι και να αναλάβει ο ίδιος ο Κασσελάκης το βαρύ φορτίο της συγγνώμης. Κάλεσε λοιπόν τη Συρεγγέλα και απολογήθηκε. Οταν είδαν ότι αυτό δεν αρκεί, έβγαλαν και μια ανακοίνωση για γέλια και για κλάματα και το συμβάν θεωρήθηκε λήξαν.
Στα ντεσού τώρα, ο Παυλής τη γλίτωσε διότι μια διαγραφή θα δρομολογούσε ραγδαίες εσωκομματικές εξελίξεις τόσο σε επίπεδο βάσης όσο και σε επίπεδο στελεχών. Αλλωστε, ο Πολάκης δεν είναι τυχαίο στέλεχος... Ωστόσο, θεωρώ ότι δεν αργεί η στιγμή που θα χωρίσουν οι δρόμοι Στέφανου - Παύλου, όπως επίσης δεν αργεί και η στιγμή που ο Παύλος θα δημιουργήσει το δικό του κόμμα, με κύριο σύνθημα την «κάθαρση του πολιτικού συστήματος».
Εκτεθειμένοι
Το επεισόδιο με τον Πολάκη και τα όσα προσβλητικά και σεξιστικά είπε στη Μαρία Συρεγγέλα (η οποία δεν είναι απλώς ένα κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και εκλεγμένο διά σταυροδοσίας μέλος της Βουλής, όπως και ο ίδιος ο αψύς Κρητικός) είναι ενδεικτικό για να καταλάβει μέχρι και ο πλέον αφελής ποιος κάνει κουμάντο στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο πρόεδρος ζητάει συγγνώμη για τις δηλώσεις του βουλευτή του, ο βουλευτής επανέρχεται και δεν παίρνει πίσω λέξη από τα όσα είπε και το κόμμα λέει «κανένα θέμα, πάμε παρακάτω». Με τραγική καθυστέρηση ωρών, ο ΣΥΡΙΖΑ βγάζει μια ακατάληπτη ανακοίνωση για να καταδικάζει δήθεν τη συμπεριφορά Πολάκη. Και καταλήγει να τσουβαλιάζει τα στελέχη του στη λογική «ναι την έβρισε, αλλά και εσείς τα ίδια κάνετε». Μπράβο σε αυτόν που έγραψε την ανακοίνωση και διπλό μπράβο στον πρόεδρο που την ενέκρινε.
Αντιγραφές
Κατά πλειοψηφία (και όχι ομόφωνα) εγκρίθηκε το κείμενο της απόφασης στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ, που συνεδρίασε την Τρίτη. Μεταξύ άλλων, διαβάζουμε ότι αποφασίστηκε αύξηση της μηνιαίας υποχρεωτικής εισφοράς των βουλευτών και των ευρωβουλευτών, οικονομική εξόρμηση μέσω κουπονιών και χρηματοδότηση των
κομματικών ΜΜΕ με ποσό που ισούται με το 45% της κρατικής χρηματοδότησης (αντί του 75% που ίσχυε). Πάντως, με το «οικονομική εξόρμηση» και τα «κουπόνια» θυμήθηκα τις αλήστου μνήμης εποχές που το ΚΚΕ χρησιμοποιούσε (και χρησιμοποιεί ακόμα) την ίδια ακριβώς φρασεολογία για την οικονομική του στήριξη από τα μέλη του.
