Διαβάζω «αναλύσεις» ειδικών οι οποίες επιχειρούν να κάνουν αναγωγή του αποτελέσματος των γαλλικών εκλογών στην ελληνική πολιτική κατάσταση και διαπιστώνω τη βαθιά άγνοιά τους ότι η εκλογική διαδικασία στη Γαλλία είναι διαδικασία δύο γύρων και ότι στον δεύτερο αποσύρονται υποψήφιοι ώστε να ευνοήσουν ανθυποψηφίους τους, η κατανομή των εδρών ακολουθεί εντελώς διαφορετικό μοντέλο απ’ ό,τι στην Ελλάδα.
Πάμε λοιπόν στα δεδομένα: Τις εκλογές τις κέρδισε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο. Ενας συνασπισμός αποτελούμενος από την Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, τους Οικολόγους και τους Κομμουνιστές. Και ακριβώς λόγω εκλογικού συστήματος, το Νέο Λαϊκό Μέτωπο κέρδισε την πλειοψηφία των εδρών, αν και η Λεπέν τερμάτισε με διαφορά πρώτη – αυξάνοντας θεαματικά τα ποσοστά της. Αυτά στην Ελλάδα δεν έχουν καμία απολύτως εφαρμογή, καθώς ισχύει μπόνους εδρών για το πρώτο αυτοτελές κόμμα, το οποίο ένας συνασπισμός δεν μπορεί να λάβει, αφού που θα πάρει διαιρείται με τον αριθμό των κομμάτων που συμμετέχουν σε αυτόν. Αν δηλαδή ένας πούρος προοδευτικός συνασπισμός, αποτελούμενος λ.χ. από ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά και Ελληνική Λύση λάμβανε 60% και η Νέα Δημοκρατία 35%, το πραγματικό ποσοστό των κομμάτων του συνασπισμού θα ήταν 15% και άρα το μπόνους θα πήγαινε στο πρώτο αυτοτελές κόμμα, δηλαδή στη ΝΔ, παρά το ότι θα ήταν δεύτερη.
Οπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, για να μπορεί να λάβει το μπόνους και να κυβερνήσει μια «μεγάλη και ενωμένη Κεντροαριστερά» σημαίνει οριστική διάλυση ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ και νέο κόμμα με νέο αρχηγό.
