Ο Τραμπ επέλεξε για υποψήφιο αντιπρόεδρο τον 39χρονο γερουσιαστή JD Vance, ο οποίος υπήρξε σφοδρός επικριτής του. Αν κάποιος διαβάσει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Βανς «Το τραγούδι του Χιλμπίλι» (εκδ. Δώμα, 2018), θα παρατηρήσει ότι πρόκειται για ένα πολύ έξυπνα γραμμένο κείμενο.
Ο Βανς καταλαβε νωρίς ότι για να χτίσει μια επιτυχημένη πολιτική περσόνα δεν πρέπει να πάψει να συνομιλεί πρωτίστως με τις ρίζες του: «Ημουν ένα απ’ αυτά τα παιδιά με το δυσοίωνο μέλλον. Σήμερα οι άνθρωποι με βλέπουν, με την ωραία μου δουλειά και τα λαμπερά μου πτυχία, και φαντάζονται πως είμαι κάποιου είδους ιδιοφυΐα – ότι μονάχα ένας εξαιρετικά προικισμένος άνθρωπος θα μπορούσε να φτάσει εδώ που έφτασα εγώ. Με κάθε σεβασμό προς τους ανθρώπους αυτούς, πιστεύω ότι η θεωρία αυτή είναι μια βλακεία και μισή. Οποια ταλέντα και να έχω, βρέθηκα ένα μόλις βήμα πριν απ’ τον γκρεμό, έως ότου μερικοί άνθρωποι μ’ έσωσαν χάρη στην αγάπη τους».
Ειλικρινής και αποκαλυπτική προσωπική ιστορία (γραμμένη σε δραματικούς τόνους) ενός παιδιού που γίνεται άντρας μέσα από το χρονικό μιας διαλυμένης οικογένειας. Είναι όμως και η ψυχογραφία μιας παραγνωρισμένης κοινωνικής τάξης, που στην Αμερική τούς λένε χιλμπίληδες, λευκά σκουπίδια. Το σίγουρο είναι πως η τάξη αυτή έχει επανέλθει βροντερά στο προσκήνιο προκαλώντας ξάφνιασμα. Η επιλογή του Τραμπ έχει μηνύματα με πολλαπλούς αποδέκτες. Μένει να αποδειχθεί εάν ένας χιλμπίλι καταφέρει να γίνει αντιπρόεδρος – και γιατί όχι και πρόεδρος το 2028...
