Έχεις προβλήματα; Σε απατάει ο/η σύντροφός σου; Αφήνει η γειτόνισσα τα σκουπίδια στην πόρτα σου; Βάζει δυνατά τη μουσική ο περίεργος τύπος στο διπλανό διαμέρισμα; Δεν σου έδωσε καλό κομμάτι κρέας ο χασάπης της γειτονιάς σου; Δεν βρίσκεις να παρκάρεις; Πες το στον Stefanos…
Ναι, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο αδιαμεσολάβητος αρχηγός του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανοίγει τις πόρτες του άβατου της Κουμουνδούρου και θα δέχεται για ένα ολόκληρο τρίωρο πολίτες –χωρίς ραντεβού– προκειμένου να ακούσει τα προβλήματά τους.
Ουδείς γνωρίζει αν θα το καθιερώσει και σε ποια βάση. Η προηγούμενη προσπάθεια με το ραδιόφωνο Στο Κόκκινο πήγε κουβά και η εβδομαδιαία αναλόγου ύφους εκπομπή χάθηκε μεταξύ ταξιδιών, λουκέτου στην «Αυγή» και φημών περί απολύσεων μέσω της εφαρμογής του μέτρου της εθελουσίας εξόδου που κυκλοφορούν και δημιουργούν νέα προβλήματα στον πρόεδρο, τον Στέφανο της Ελλάδας, που τώρα θέλει να τον προσφωνούν με τον τίτλο που απέκτησε.
Όσοι πιστοί προσέλθετε, που λένε. Μόνο που υπάρχει ένα πρόβλημα ως προς την εκπλήρωση του στόχου να βλέπει και να ακούει όσο περισσότερους γίνεται. Μέσα σε ένα τρίωρο, άντε τετράωρο, το πολύ να δει κανείς καμιά τριανταριά και πολύ βάζουμε.
Ας πούμε ότι βλέπει τέσσερις σε διάστημα μιας ώρας. Μια καλησπέρα, ένα ποιος είσαι, ένα γεια σου, πρόεδρε, ένα ποτήρι νερό και η αναφορά στο πρόβλημα ή στα προβλήματα του καθενός ένα τεταρτάκι θα φαγωθεί. Μπορεί και περισσότερο, ας πούμε ένα τέταρτο. Δηλαδή στην ώρα θα δει τέσσερις, στις δύο οκτώ και στις τρεις δώδεκα. Αν υπάρχει και ουρά θα κάτσει και λίγο παραπάνω.
Με τον ρυθμό αυτό όμως αν συνεχιστεί η διαδικασία πόσους μπορεί να δει; Και αν σταματήσει και δεν το επαναλάβει δεν θα θεωρηθεί εμπαιγμός και επικοινωνιακό πυροτέχνημα; Εντάξει, είπαμε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι του Στέφανου Κασσελάκη, είναι προσωποπαγές το κόμμα, ο Στέφανος πρέπει να είναι ο μόνος που μιλάει και οι υπόλοιποι να τα λένε στα όργανα.
Όμως αυτό κινδυνεύει να γίνει ένα ακόμη ανέκδοτο. Και, δυστυχώς για τον ίδιο, εξακολουθεί να συμπεριφέρεται στους πολίτες της χώρας ως ένα είδος ιθαγενών κάποιου απομακρυσμένου νησιού, αναδεικνύοντας ακόμη περισσότερο την αλαζονεία του και την αίσθηση που έχει για τους ψηφοφόρους του και για το σύνολο των κατοίκων της χώρας.
