Τα όρια του αστείου, ενίοτε και του γελοίου, αγγίζουν οι τεχνηέντως «προσγειωμένες» δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ, με αφορμή την… αναρρίχησή του στη δεύτερη θέση, δημοσκοπικά πάντα. Διαλάθει της προσοχής τους, τρόπος του λέγειν, πως πριν αρχίσουν τα πανηγύρια θα έπρεπε να ανάψουν μια λαμπάδα ίσαμε το μπόι του Κασσελάκη, γιατί εάν δεν υπήρχε αυτός ο καλός άνθρωπος να κάνει το ΣΥΡΙΖΑ για τα πανηγύρια, δεν θα υπήρχε ο Ανδρουλάκης.
Αλλά εκτός του ότι η δεύτερη θέση δεν είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων στρατηγικών, παρά αυταπόδεικτης κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ, πως είναι δυνατόν να χαίρονται και να αυτοθαυμάζονται γιατί προηγούνται κατά μιας μονάδας του αξιολύπητου ΣΥΡΙΖΑ; Πιστεύουν ειλικρινά ότι συρρέουν οι ψηφοφόροι συνεπαρμένοι από τις προγραμματικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ, που εάν μπει κανείς στο κόπο να τις διαβάσει αποτελούν αντιγραφή «μπαγιάτικων» θέσεων που απέχουν από την πραγματικότητα τουλάχιστον μια δεκαετία;
Είναι προφανές ότι στη Χαριλάου Τρικούπη χρειαζόντουσαν ένα αφήγημα προκειμένου να θυμίσουν στη κοινή γνώμη ότι υπάρχει και… το ΠΑΣΟΚ. Και το βρήκαν χάρις στο ότι πέτυχαν στο ΣΥΡΙΖΑ τον… πρώτο λαχνό, κι έτσι στο ΠΑΣΟΚ την… έκαναν λαχείο. Μια ματιά στα ποιοτικά ευρήματα των δύο δημοσκοπήσεων- πέραν της πρόθεσης ψήφου που φανερώνει ότι πρόκειται για «ντέρμπι» ουραγών και όχι κορυφής- επιβεβαιώνει ότι ως πολιτικός χώρος δεν έχει τη δυναμική να αμφισβητήσει την κυριαρχία της Κεντροδεξιάς.
Αυτό, όμως, που δεν εννοεί να καταλάβει ο Νίκος Ανδρουλάκης, όχι γιατί είναι μικρόνους απλά γιατί είναι «πασόκος» παλιάς κοπής, είναι ότι τα κόμματα των οποίων ο ιστορικός κύκλος έχει κλείσει, δεν ανασυγκροτούνται με ιστορίες για αγρίους, όπως η τραβηγμένη στην κυριολεξία από τα μαλλιά ιστορία με την παρακολούθηση του. Εκτός αν στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν επιτυχημένο τον Νίκο Ανδρουλάκη γιατί έκανε το εκλογικό 11,85%, δημοσκοπικά 12,9% (χωρίς αναγωγή).
Το γεγονός ότι πανηγυρίζουν γιατί μετά από 11 χρόνια- ελέω Κασσελάκη- πέρασαν στη δεύτερη θέση αντί του ΣΥΡΙΖΑ, αποτυπώνει το «ντεκαντάνς» μιας ηγεσίας που κοιτάει πίσω αντί να κοιτάει μπροστά: γιατί εκεί, στην πρόθεση ψήφου, η απόσταση δεν είναι μια και δύο μονάδες, αλλά 18!
