Ο Παναγιώτης Τέτσης ήταν ένας ζωγράφος που λάτρευε το φως και το χρώμα. Με ότι και να καταπιανόταν ήθελε να αντανακλά αυτή τη μαγεία που έχει το φως στην Ελλάδα. Για αυτό άλλωστε και ο τόνος του μπλε που έδινε στη θάλασσα ήταν μαγικός.
Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ύδρα ο Τέτσης έφερνε μαζί του όλες τις χάρες του Αιγαίου. Τα χρώματα των νησιών, την ηρεμία, την λάμψη και αυτό το φως που έγινε σήμα κατατεθέν του. Από την Ύδρα, λοιπόν, στη Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και από εκεί στο Παρίσι και πάλι πίσω στην Αθήνα ο Τέτσης δεν εγκλωβίστηκε ποτέ σε στεγανά. Ήθελε να αποτυπώνει πάντα την ουσία της ζωής και αυτό έπραττε μέχρι το τέλος.
Τα έργα του κινούνται από τον ρεαλισμό μέχρι το μοντέρνο και ακόμα και όταν οι επιλογές του ήταν οι ίδιες η ματιά του άλλαζε. Όσες φορές και να ζωγράφιζε την λαϊκή αγορά ή μια αυλή ποτέ το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο.
Για αυτόν τον σπουδαίο ζωγράφο, αυτόν τον σπουδαίο Έλληνα η Εθνική Πινακοθήκη παρουσιάζει μια μεγάλη αναδρομική έκθεση έως τις 31 Οκτωβρίου.
Στόχος της έκθεσης είναι όχι μόνο να παρουσιάσει την καλλιτεχνική πορεία του δημιουργού αλλά και να εστιάσει στην ιδιαίτερη «ματιά» με την οποία, δίνοντας έμφαση στο φως και το χρώμα, πραγματεύεται τα θέματά του ενεργοποιώντας το σύνολο των αισθήσεων.
Η Λαϊκή αγορά και η Ύδρα αποτελούν μια εισαγωγή για τον επισκέπτη στον κόσμο του ζωγράφου. Ακολουθεί μια κατάδυση στο έργο του. Θεματικές ομάδες, οι οποίες δεν χαρακτηρίζονται από μια χρονολογική συνέχεια, διαδέχονται η μία την άλλη προκειμένου να αποκαλύψουν στον θεατή το εικαστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη, τον τρόπο με τον οποίο παρατηρεί τον κόσμο γύρω του και τον μετουσιώνει σε έργο τέχνης, πίνακα, χαρακτικό, υδατογραφία, παστέλ.
Καθώς όμως γνωρίζουμε τον ιδιαίτερο κόσμο του Τέτση, αντιλαμβανόμαστε ότι οι θεματικές ενότητες, πολλές φορές, συμπίπτουν και με τις χρονολογικές. Για μεγάλα χρονικά διαστήματα, που διαρκούν και τέσσερα αν όχι περισσότερα χρόνια, μελετάει, σχεδόν εμμονικά, ένα συγκεκριμένο θέμα. Δημιουργούνται «σειρές», «ενότητες», όπως οι ποδοσφαιριστές, οι κήποι, οι μπαλκονόπορτες, οι καρέκλες, τα ναυπηγεία, τα τοπία της Σίφνου, η λαϊκή αγορά, τα τραπέζια, τα τοπία της Ύδρας, οι βάρκες, οι θάλασσες, τα πορτραίτα των φίλων, οι νεκρές φύσεις, τα πεύκα και τέλος τα βράχια της Ύδρας.
Οι ζωγραφικές αυτές σειρές πλαισιώνονται και με άλλα μέσα, όπως μελάνια, χαρακτικά, ακουαρέλες, γιατί θεωρεί ότι πρόκειται για συγκοινωνούντα δοχεία και με τον τρόπο αυτό του δίνεται η δυνατότητα να δει το αποτέλεσμα στο οποίο θέλει να καταλήξει από πολλές οπτικές γωνίες.
Στην έκθεση παρουσιάζονται 160 έργα, τα περισσότερα πίνακες ζωγραφικής, χαρακτικά, ακουαρέλες, παστέλ. Η πλειοψηφία των έργων προέρχεται από τη συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης, στην οποία περιήλθαν έπειτα από δωρεές που πραγματοποίησε ο καλλιτέχνης μεταξύ των ετών 1997 και 2015, ενώ 64 από τα εκτιθέμενα έργα ανήκουν σε ιδιωτικές ή θεσμικές συλλογές. Η επιλογή έχει σκοπό να προβάλλει είτε την «εμμονική» ματιά με την οποία παρατηρούσε το περιβάλλον του και το μετουσίωνε εικαστικά είτε να αποκαλύψει άγνωστες πτυχές της καλλιτεχνικής του παραγωγής και τεχνοτροπίας.
