Ο Στέφανος Κασσελάκης έχει αποφασίσει να σηκώσει στα ύψη το θέμα των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων. Μετά την πρόσφατη επίσκεψη στο γραφείο της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, επισκέφθηκε χθες τους προέδρους της Αρχής Διασφάλισης Απορρήτου των Επικοινωνιών και της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Πρσωπικού Χαρακτήρα, Χρήστο Ράμμο και Κωνσταντίνο Μενουδάκο, αντίστοιχα, αλλά και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη.
Το timing που επιλέγει ο Στέφανος Κασσελάκης να βρεθεί στα γραφεία των δύο Αρχών συμπίπτει με τη… στροφή στη θεσμικότητα που αποφάσισε ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεσμεύοντας τον σύντροφό του από δίπλα του.
Το θέμα των υποκλοπών και τα «νέα» στοιχεία που έρχονται με δόσεις στη δημοσιότητα αποδεικνύουν ότι το συγκεκριμένο θέμα είναι το μόνο που προσφέρεται για αντιπολίτευση σε υψηλούς τόνους. Βέβαια, η κοινωνία αδιαφορεί, αλλά αυτό δεν φαίνεται να πτοεί ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, που φαίνεται να ευθυγραμμίζουν το βηματισμό τους.
Αδιαφορία
Είναι εντυπωσιακά τα ευρήματα από τις έρευνες για τις εσωκομματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Το 70% επί του συνόλου των ερωτηθέντων απαντάει πως τα όσα γίνονται είναι παντελώς αδιάφορα, ενώ από το 30% που έχει εικόνα των εξελίξεων, περισσότεροι από τους μισούς τα κρίνουν αρνητικά.
Μεταξύ άλλων, στις έρευνες εντοπίζεται και τεράστιο ζήτημα με τον τρόπο που ο Κασσελάκης επέλεξε να προβάλει την προσωπική του ζωή, με το 60% να κρίνει αρνητικά την υπερπροβολή. Γι’ αυτό, η «εξαφάνιση» του Τάιλερ τις τελευταίες ημέρες στοχεύει να ανακόψει την κατάσταση πρωινάδικου στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Βλέπει εξαέρωση
Ο καθηγητής και υπεύθυνος της προεκλογικής καμπάνιας του Αλέξη Τσίπρα στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, Νίκος Μαραντζίδης, δηλώνει ότι ντρέπεται για την κατάντια του ΣΥΡΙΖΑ και προβλέπει ένα δυσοίωνο μέλλον για την Αριστερά, με το κόμμα να κινείται πλέον μεταξύ «θρυμματισμού και εξαέρωσης».
Σύμφωνα με τον καθηγητή-εκλογολόγο, κανένας ηγέτης και μάλιστα κόμματος εξουσίας δεν έχει εκλεγεί πρόεδρος την ίδια ημέρα που γίνεται μέλος του κόμματος, ενώ για την εκλογή Κασσελάκη, λέει ότι αποτελεί «χλεύη στην κοινοβουλευτική δημοκρατία», προσθέτοντας σκωπτικά ότι δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με εκλογές «του τελευταίου ποντιακού συλλόγου».
Καταλήγει, δε, ότι η τραγωδία της εκλογής Κασσελάκη οφείλεται και στον «τυχοδιωκτισμό» πολλών ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτοί ψήφισαν τυφλωμένοι από θυμό για τα παλιά στελέχη και με αποκλειστικό κριτήριο το ποιος μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη – πράγμα που ο ίδιος βλέπει αδύνατο στο πρόσωπο του Κασσελάκη.
Δεν πέρασε
Ο υπεύθυνος επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας Φαχρετίν Αλτούν σε άρθρο του για την 100η επέτειο της ίδρυσης της Δημοκρατίας της Τουρκίας, έκανε πρόταση προς τη Μόσχα για τη δημιουργία νέων διεθνών οργανισμών εναλλακτικών στα πρότυπα και τις αρμοδιότητες του ΟΗΕ, με τη λογική ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ «και παρόμοιες διεθνείς δομές δεν είναι σε θέση να λύσουν πλήρως τα παγκόσμια προβλήματα και έχουν αρχίσει ακόμη και να τα εμβαθύνουν».
Η Ρωσία πάντως απέρριψε την ιδέα, τονίζοντας ότι ο ΟΗΕ, παρά τις αδυναμίες του, παραμένει ο μόνος και αδιαμφισβήτητος διεθνής μηχανισμός.
Ψύχραιμη τοποθέτηση
Διαβάζουμε συνεχώς απόψεις για τη Γάζα και συνήθως οι «πνευματικοί ταγοί» της χώρας καταναλώνουν υπέρμετρο μελάνι να αναδείξουν τα «εγκλήματα του Ισραήλ» σε βάρος των Παλαιστινίων, αλλά σιωπούν προκλητικά στο πώς ξεκίνησε η νέα σύγκρουση. Ωστόσο, υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Διάβασα και μεταφέρω αυτούσια την άποψη του καθηγητή στο ΑΠΘ Νικόλα Σεβαστάκη, με την οποία συμφωνώ: «Ακόμα και αν σκέφτεται κανείς την επείγουσα ανάγκη της ανακωχής και της κατάπαυσης πυρών στη Γάζα, ο ανθρωπισμός έχει ορισμένες αμετάθετες και απαιτητικές αναγκαιότητες:
1) Την αναγνώριση του γεγονότος ότι η Χαμάς δεν διέπραξε απλώς κάποιες “ακρότητες” αλλά ότι το ίδιο το σχέδιό της είναι αντιδραστικό και ολοκληρωτικό (και οι πρακτικές της απορρέουν από αυτό το σχέδιο απόρριψης της ίδιας της υπόστασης του ισραηλινού κράτους).
2) Την αναγνώριση του σοβαρού κινδύνου που έχει η εκτόξευση αντισημιτικών πράξεων και ο συντονισμός μεταξύ ισλαμιστικών και ακραίων φωνών στην Ευρώπη.
3) Το διαχωρισμό από όλους τους τελάληδες που βρίσκουν ευκαιρία να θάψουν μαζί με τον Νετανιάχου και τους ακροδεξιούς εποίκους και την ίδια την αξία της πολιτειακής υπόστασης του Ισραήλ.
4) Τον πλήρη διαχωρισμό από τους ερντογανικούς, ιρανικούς κ.λπ. “λόγους δράσης” στη Μέση Ανατολή και εναντίον των Εβραίων.
5) Την υπέρβαση της αφελούς ιδεολογίας περί παγκόσμιου Νότου κατά του αποικιοκρατικού Βορρά όταν μιλάμε για διάφορες τυραννίδες και αυταρχικά κινήματα, ακόμα και αν έχουν λαϊκή βάση. Δίχως ψυχική και πολιτική απόσταση από τρομοκρατικές, ολοκληρωτικές και αντιεβραϊκές λογικές, ο λόγος περί ανακωχής, διαπραγμάτευσης και λύσης του παλαιστινιακού ζητήματος δεν πείθει. Ούτε φυσικά και ο λόγος περί ειρήνης».
