Δεν κληρονόμησε μόνο τον… Πολάκη και τον λαϊκισμό. Ο Στέφανος Κασσελάκης κληρονόμησε και το… σύνδρομο του Αλέξη Τσίπρα, αυτό της «καταδίωξης» από «συμφέροντα», μέσα ενημέρωσης, εκπροσώπους τάξεων και τάσεων που «επιβουλεύονται» τα συμφέροντα του «απλού λαού».
«Ποιον έχει πειράξει ο Στέφανος Κασσελάκης; Ποιον;» αναφώνησε πρόσφατα ο ίδιος αναφερόμενος στον… εαυτό του, για να συνεχίσει σε άλλη συνέντευξη λέγοντας πως ο κόσμος τον ρωτάει γιατί τον «χτυπούν». Την Τετάρτη –αφού την Τρίτη μίλησε για τη «νοικοκυρεμένη Ελλάδα» που αναπολεί– εμφανίστηκε να προσπαθεί να τα μαζέψει ή να τα στρογγυλέψει, απευθυνόμενος στο εσωτερικό του και να διατηρήσει και το ύφος του… κεντρώου, υποστήριξε σε ανάρτησή του ότι «Προφανώς τα δικά μου λόγια περνούν από κόσκινο, την ώρα που για τους πολιτικούς μου αντιπάλους υπάρχει απόλυτη μιντιακή στήριξη ή ανοχή. Ευπρόσδεκτο».
Με λίγα λόγια όλοι χτυπούν τον Στέφανο Κασσελάκη, όπως και τον Αλέξη Τσίπρα. Το γεγονός ότι απλά αναπαράγουν ή σχολιάζουν αυτά που λέει και κάνει, όπως γινόταν και με τον προκάτοχό του στον ΣΥΡΙΖΑ, ίσως δεν εξετάζεται από τον ίδιο και τους συνεργάτες του.
Αυτή όμως η εμμονή με την… καταδίωξη δεν οδηγεί πουθενά. Αντιθέτως, είναι μια μόνιμη δικαιολογία για να καλυφθεί το πολιτικό κενό στις προτάσεις και τις θέσεις, που στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βασικό συστατικό της ύπαρξής του.
Υγ.: Η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη ως προς το περιεχόμενό της πάντως πρέπει να αναλυθεί και να επεξηγηθεί ίσως διότι ουδείς δύναται να καταλάβει τι ακριβώς θέλει να πει…
