Ελπίζουμε αυτήν τη φορά να μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος με την ψήφο των ομογενών, το οποίο κατέληξε να μην ψηφίζουν αυτοί για τους οποίους ψηφίστηκε ο νόμος! Και τονίζουμε «αυτήν τη φορά» γιατί εάν το αυτονόητο, που είναι η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων, καταλήξει για «ευνόητους» λόγους σε ίδρυση... ημικρατικών πανεπιστημίων, όχι μόνο θα χαθεί μια ιστορική ευκαιρία, αλλά επί της ουσίας θα γίνει μια τρύπα στο νερό.
Ελπίζουμε ότι οι βελτιώσεις που θα γίνουν στον νόμο για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού να ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και όχι στις ανάγκες των «χαβιαριστών» της αριστερής όχθης.
Σε ό,τι αφορά όμως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που προφανώς θα υπόκεινται στον έλεγχο του κράτους, δεν υπάρχουν περιθώρια για λάθη που θα προκύψουν αναπόφευκτα εφόσον η δημόσια διαβούλευση τεθεί υπό καθεστώς εκπτώσεων: να μη δυσαρεστηθεί η ιντελιγκέντσια, που εδώ και πολλά χρόνια έχει επιβάλει μια ιδιότυπη μορφή ιδρυματοποίησης στη λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ βλέπουν τα κρατικά πανεπιστήμια ως έκφραση «λαϊκών αγώνων»,
οπότε φροντίζουν να μη χάσουν την «πελατεία» τους. Το ΠΑΣΟΚ, του «ναι μεν, αλλά», με άλλοθι τον «μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα» τους, στην ουσία στοιχίζεται με τις αναχρονιστικές αντιλήψεις της κατεστημένης Αριστεράς. Συνεπώς, όταν η ανοχή και ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους κρατιστές, η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι μονόδρομος: διαφορετικά αφήστε τα
όπως είναι!
