Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές είναι σαν το NBA: Εντυπωσιακό μπάσκετ, πλούσιο θέαμα, αλλά καμία σχέση με την πολιτική αντιπαράθεση όπως την ξέρουμε στην Ευρώπη. Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι πιο συντηρητικοί από τους Ευρωπαίους κεντροδεξιούς και οι Δημοκρατικοί πιο συντηρητικοί από τους αντίστοιχους κεντροαριστερούς.
Η Κάμαλα Χάρις παραδοσιακά πιστεύει ότι η Αμερική ηγείται του ελεύθερου κόσμου και, συνεπώς, τα συμφέροντά της συγκλίνουν με τα συμφέροντα των Ευρωπαίων συμμάχων της, εν αντιθέσει με τον Ντόναλντ Τραμπ που θεωρεί ότι τα συμφέροντα της χώρας του περιορίζονται εντός των συνόρων της και το προέχον, κατ’ αυτόν, είναι το μοντέλο δημοκρατίας να προσεγγίζει τα χαρακτηριστικά επιχείρησης.
Ως εκ τούτου, η υποψήφια των Δημοκρατικών είναι μια πολιτικός και ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων ένα brand. Οι οπαδοί του βλέπουν στο πρόσωπό του έναν πρωταγωνιστή ταινίας γουέστερν και επομένως εκείνον που θα αναβιώσει το αμερικάνικο μεγαλείο, προσαρμοσμένο στα μέτρα της Αγριας Δύσης. Επομένως, είναι αυτονόητο ότι η Ευρώπη προσδοκά την εκλογή της Κάμαλα Χάρις, όχι γιατί την ενθουσιάζει ή γιατί πολιτικά ταυτίζεται απολύτως με τα ευρωπαϊκά ιδεώδη, αλλά γιατί η εκλογή Τραμπ θα αλλάξει τις υφιστάμενες γεωπολιτικές ισορροπίες. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ψηφίζουν οι Αμερικάνοι...
