Εδώ έχουμε έναν έρωτα (πολιτικό) μεγάλο μεταξύ Στέφανου Κασσελάκη και Παύλου Πολάκη, όχι γιατί «εκ του οράν το εράν» -αφού καμιά φορά τα φαινόμενα απατούν- αλλά γιατί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, παρά την οδύνη που αισθάνθηκε, έκανε πέτρα την καρδιά του και όπως κάθε καλός ακτιβιστής που σέβεται τον εαυτό του, και την πέταξε στη ΝΔ: «Ο Παύλος ανήκει στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μέσα στη Βουλή υπάρχουν και όρια και η ΝΔ έχει προσβάλει τον χώρο της Βουλής με διάφορες αντιθεσμικές της δράσεις».
Όπερ μεθερμηνευόμενο και επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται φρόντισε -αφού τον διέγραψε για τα μάτια του κόσμου- να δικαιολογήσει διά του συμψηφισμού το χυδαίο του πράγματος. Άλλωστε εάν ήταν ειλικρινής θα είχε αντιδράσει και όταν ο σύντροφος Πολάκης είχε συστήσει στη Μαρία Συρεγγέλα, βουλευτή και γραμματέα της ΝΔ, να το «βουλώσει»!
«Πραγματικά τον αγαπώ», είπε ο Στέφανος Κασσελάκης για τον Παύλο Πολάκη.
Μα τι του βρήκε και τον αγάπησε, θα αναρωτηθεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος; Κατ’ αρχάς ο έρωτας είναι τυφλός, οπότε μια απάντηση θα ήταν ότι δεν τον βλέπει. Ενδεχομένως να έλκεται και από το ισοδύναμο της μαγκιάς που κουβαλάει με τα κιλά του. Άλλωστε είναι παράδοση στον ΣΥΡΙΖΑ το σλόγκαν: «Όλα τα κιλά όλη η μαγκιά». Δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τον αγαπάει γιατί έχει «κάνει σπουδαία δουλειά στο υπουργείο Υγείας και στα νοσοκομεία της χώρας».
Τον αγαπάει και για κάτι άλλο: Γιατί όπου πήγαινε, είπε, «μου μιλούσαν για αυτόν». Προφανώς ο πρόεδρος Κασσελάκης μεταξύ όλων όσοι του μιλούσαν για τον Παύλο Πολάκη δεν ήταν ο υπουργός Υγείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Ανδρέας Ξανθός. Όπως δεν ήταν και όσοι και όσες «έπιασε» στο στόμα του το ίνδαλμα των απανταχού λαϊκιστών εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και να έχει, ένας πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος -εκτός κι αν δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ- να αγαπάει τον Παύλο Πολάκη.
Διότι τι σόι ΣΥΡΙΖΑ θα είναι αν δεν αγαπάει το πρότυπο του ΣΥΡΙΖΑ. Ας είμεθα ειλικρινείς: ΣΥΡΙΖΑ χωρίς Τσίπρα γίνεται, χωρίς Πολάκη δεν γίνεται. Κι ας έγινε η αγάπη δίκοπο μαχαίρι, που άλλοτε έδινε χαρά μα τώρα πνίγει τη χαρά στο δάκρυ, δε βρίσκει άκρη, δε βρίσκει γιατρειά. Το τραγούδησε με τη χαρακτηριστική της φωνή η Μελίνα Μερκούρη, στο εξής θα το ακούμε συχνά από τον Στέφανο Κασσελάκη. Τι να κάνουμε, αυτά έχουν οι μεγάλοι έρωτες.
Κι εδώ υπάρχει ένας μεγάλος έρωτας.
Κι εσύ κολλάς σε κάτι πράγματα μικρά.
Καρδιά μου, όλα επιτρέπονται τη νύχτα. Και οι ευθύνες είναι λόγια περιττά.
Συνεπώς μην αυταπατάσθε ότι το «πνεύμα» του Παύλου Πολάκη θα σταματήσει να καθοδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί ο Στέφανος Κασσελάκης έστειλε διακοπές τον βουλευτή Χανίων, να πάρει ανάσες, να ξεκουραστεί και να επιστρέψει ακμαίος στο Συνέδριο.
Easy Writer
