Είναι αλήθεια ότι σε αυτήν τη χώρα είμαστε όλοι ειδικοί για τα πάντα. Ξέρουμε για την οικονομία, τα χρηματιστήρια, τα κρυπτονομίσματα, τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, την ακρίβεια και ένα σωρό άλλα πράγματα.
Το «κάντε με πρωθυπουργό για μια ημέρα» δεν είναι τυχαίο. Όλοι μπορούμε να κυβερνήσουμε τη χώρα και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα –εντός 24ωρου κατά προτίμηση– να κάνουμε τα πάντα. Να κάνουμε τη χώρα αγνώριστη.
Όσον αφορά αυτό, γινόμαστε μάρτυρες όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, κυρίως όμως μετά την εμφάνιση των σόσιαλ μίντια, μιας διαρκούς αναφοράς σε οδηγίες προς τους πρωθυπουργούς.
Δείτε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει με τον εν αναμονή –όπως όλοι υποστηρίζουν– ανασχηματισμό. Πέφτουν ονόματα, γίνονται μετακινήσεις και υπάρχουν και οι σχετικές… κατευθύνσεις προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη από «εχθρούς και φίλους».
Είναι κακό; Ενδεχομένως όχι. Απλά υπάρχει ένα λεπτό σημείο. Υπάρχει μια γραμμή που δύσκολα μπορεί κανείς να περάσει. Γιατί; Μα διότι κανείς δεν έχει τη συνολική εικόνα του παζλ που αφορά τη χώρα, την πορεία της, τις κρίσεις και τη διαχείρισή τους, το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται και η Ελλάδα.
Ουδείς πέραν του πρωθυπουργού (άντε και μερικών συνεργατών του, στενών) έχει τα κομμάτια αυτού του παζλ.
Ο πρωθυπουργός τονίζει πως η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος της θητείας. Με την ολοκλήρωση του προγράμματος και του σχεδίου για τη χώρα. Και, φυσικά, από τα μέτρα και τις μεταρρυθμίσεις που θα προωθηθούν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το θέμα της τραγωδίας των Τεμπών περνά σε δεύτερη μοίρα.
Μόνο που σε αυτό τον πρώτο λόγο έχει η Δικαιοσύνη, είτε αρέσει είτε δεν βολεύει κάποιους που εργαλειοποιούν τον πόνο των συγγενών και το συναίσθημα των πολιτών.
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο».
