Η λογική του «ας πάνε στα δικαστήρια να αποδείξουν ότι είναι αθώοι» που επικράτησε την περίοδο που η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα διέσυρε δέκα πολιτικούς αντιπάλους μέσα από τη σκευωρία της Novartis, έρχεται να μετατραπεί σε πολιτική θέση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Το ότι έχει χαθεί η έννοια του δικαιικού συστήματος είναι σχεδόν δεδομένο. Αυτό είναι το ένα θέμα. Το άλλο όμως είναι τι θα γίνει στην περίπτωση που οι κατηγορίες δεν ευσταθούν.
Στην περίπτωση που, όπως συνέβη στη σκευωρία της Novartis, αποδειχθεί ότι κανείς από τα πολιτικά πρόσωπα δεν είχε εμπλοκή.
Η δίκη των πρώην κουκουλοφόρων, που αρχίζει σήμερα, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού πλέον θα βρεθούν μπροστά στη Δικαιοσύνη και στα πρόσωπα που διέσυραν.
Τι θα κάνουν όλοι οι Ροβεσπιέροι που βρέθηκαν να δείχνουν με το δάχτυλο πολιτικούς αντιπάλους και να καλύπτουν πολιτικά όσους μιλούν για «δολοφόνους», για «συγκάλυψη», για ποινικές ευθύνες και άλλα πολλά;
Τι θα κάνουν αυτοί που έχουν ξεσηκώσει τους πολίτες εργαλειοποιώντας τον πόνο των συγγενών;
Τι θα γίνει, για παράδειγμα, αν αποδειχθεί πως δεν υπήρχε κάποιο παράνομο υλικό που προκάλεσε την ανάφλεξη, ότι δεν δόθηκαν εντολές για ένα «δήθεν μπάζωμα»;
Εντάξει, η λύση υπάρχει για όλους αυτούς. Ήδη έχουν κάνει τα πάντα για να αποδομηθεί ο θεσμός της Δικαιοσύνης, ώστε την επόμενη ημέρα να υποστηρίξουν πως υπήρξε συμπαιγνία με την κυβέρνηση. Θα περάσει όμως αυτό έτσι; Θα έχουν διασυρθεί άνθρωποι μόνο και μόνο για μικροκομματικά παιχνίδια στο πλαίσιο της εύρεσης πολιτικού σωσίβιου για πρόσωπα και κόμματα.
Προσοχή, δεν μιλά κανείς για πολιτικές ευθύνες. Αυτές έχουν ούτως ή άλλως αναληφθεί. Μιλάμε για ποινικές ευθύνες που αποδίδονται από τη Δικαιοσύνη και τα αρμόδια όργανα. Και σίγουρα δεν δύναται να αποτελούν ερώτημα σε δημοσκοπήσεις παραπέμποντας ουσιαστικά σε λαϊκά δικαστήρια.
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
