Βιαστικό τον βρίσκω τον πρόεδρο Κασσελάκη στο ζήτημα της ισότητας στον γάμο, αν και οι επιχειρηματικές του δραστηριότητες στην Αμερική, πριν αναλάβει την ηγεσία στον ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς δεν του άφηναν χρόνο να ασχοληθεί με την ολιγωρία που είχε επιδείξει το κόμμα του ως κυβέρνηση επί του ζητήματος.
Θα συμφωνήσουμε ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δικαιούνται ίσης μεταχείρισης έναντι του νόμου με τα ετερόφυλα, αλλά ένα τόσο σοβαρό θέμα που, πέραν της νομικής του διάστασης, έχει και κοινωνικές προεκτάσεις δεν πρέπει να εμπίπτει στη λογική της επίλυσης «μ’ έναν νόμο κι ένα άρθρο».
Άλλωστε προέχει σε τόσο σοβαρά θέματα να λαμβάνονται υπ’ όψιν ουσιώδεις παράμετροι μια και αυτή η σημαντική μεταρρύθμιση δεν αφορά μόνο τα ομόφυλα ζευγάρια, αλλά την κοινωνία στο σύνολό της. Συνεπώς και αφ’ ης στιγμής ο πρωθυπουργός -χωρίς μάλιστα να πιεστεί από κανέναν- έχει δεσμευθεί να φέρει το νομοσχέδιο προς ψήφιση εντός της τετραετίας, μάλλον άλλοι λόγοι ωθούν τον κ. Κασσελάκη να βιάζεται.
Εμφανώς το θέμα «πουλάει» στο ακροατήριο στο οποίο θεωρητικά απευθύνεται ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη, αλλά επιπλέον ο πρόεδρός του στην προκειμένη περίπτωση σκέφτεται υστερόβουλα. Διότι εφόσον τον ενδιέφερε η ισότητα στον γάμο θα όφειλε, αντί να εργαλειοποιεί τόσο άγαρμπα το ζήτημα, να δώσει τον απαραίτητο χρόνο στην κυβέρνηση να το χειριστεί συμβάλλοντας και ο ίδιος στη δημόσια συζήτηση.
Από κει και πέρα, το περιεχόμενο και οι ρυθμίσεις, όπως κατ’ επανάληψη έχει δηλώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα συζητηθούν στον χρόνο που κρίνεται κατάλληλος. Κι αυτό φυσικά είναι ευθύνη εκείνου που έχει τη δεδηλωμένη και όχι της αντιπολίτευσης. Σε κάθε περίπτωση, όπως είχε πει ο Κλεμανσό, «Δεν υπάρχουν επείγοντα θέματα. Υπάρχουν μόνο επειγόμενοι άνθρωποι». Όλα στην ώρα τους.
