Δεν έχουμε διάθεση ούτε είναι στις προθέσεις μας να κρίνουμε από την πρώτη ημέρα τον νέο δήμαρχο των Αθηναίων γιατί εν αγνοία του ο εορτασμός για την έλευση του νέου έτους στην πλατεία Συντάγματος θύμιζε συγκέντρωση της Χαμάς στη Γάζα.
Προφανώς δεν μπορούσε να προβλέψει ότι κάποιοι ανόητοι θα τον εξέθεταν υψώνοντας παλαιστινιακές σημαίες, αλλά το γεγονός ότι δεν είχε ο ίδιος ή κάποιοι εκ των συνεργατών του την ετοιμότητα να τους συστήσουν να τις κατεβάσουν δημιουργεί την υποψία ότι δεν ενοχλήθηκαν από την παρουσία τους. Ενδεχομένως ο Χάρης Δούκας ως Διονύσης Σαββόπουλος να σκέφθηκε ότι «ο κόσμος δεν έχει τίποτε να χάσει και τίποτε να βρει». Αλλά από τη θέση του δημάρχου της Αθήνας όφειλε να αντιδράσει, όχι τόσο γιατί οι «σημαίες από νάιλον» χάλαγαν το πλάνο του Νίκου Πορτοκάλογλου όσο γιατί είθισται στην υποδοχή του καινούριου χρόνου το κλίμα να είναι εορταστικό και όχι προπαγανδιστικό.
Θα πείτε, απαγορεύεται να συμμετέχει –όπως λένε οι υποστηρικτές του– όποιος το επιθυμεί; Κάθε άλλο: Τι θα έλεγαν όμως αν αντί παλαιστινιακές σημαίες ανέμιζαν από κάτω σημαίες του Ισραήλ ή της Τουρκίας; Και σε τελική ανάλυση, τι δουλειά έχουν τα εθνικά σύμβολα σ’ ένα υπαίθριο ρεβεγιόν; Ατυχώς ο Χάρης Δούκας προδόθηκε από τα συναισθήματά του θυμίζοντας αντίστοιχα ρεζιλίκια του «προοδευτικού» παρελθόντος που νομίζαμε ότι είχαμε αφήσει πίσω μας.
