Οι σημαίες της Παλαιστίνης που κυμάτιζαν ρυθμικά κάτω από τη σκηνή της πρωτοχρονιάτικης συναυλίας στην πλατεία Συντάγματος μάλλον ήταν το κρυφό χαρτί της νέας δημοτικής αρχής της πόλης που θέλησε να στείλει με αυτόν τον εμβληματικό τρόπο το δικό της ταυτοτικό πρόσημο, το στίγμα της, μέσω της γιορτινής εθνικής σύνδεσης της ΕΡΤ. Λίγο πριν τις αγκαλιές και τα φιλιά για τη νέα χρονιά ο καθηγητής του ΕΜΠ Χάρης Δούκας έκανε πριν από όλους το ποδαρικό σχηματίζοντας την εντύπωση ότι βιάστηκε να ρίξει τα θεμέλια σε μια πολιτική ταυτότητα που τόσο πολύ τού έλειπε.
Οι σημαίες της Παλαιστίνης προσπάθησαν να στρέψουν τα βλέμματα στον δοκιμαζόμενο λαό στη Λωρίδα της Γάζας. Ναι, εκεί είναι τα βλέμματα, στον πόνο και τη δυστυχία των ανθρώπων, στα ποτάμια του αίματος που δεν έχουν ροή μόνο προς τη μία κατεύθυνση. Έχουν και από την άλλη μεριά, αν βέβαια ο ανθρωπισμός μας κορυφώνεται μόνο όταν δεν περιλαμβάνει και το Ισραήλ. Αν βέβαια η μνήμη μας συνεχίζει να υπολογίζει τις φρικιαστικές βαρβαρότητες της 7ης Οκτωβρίου 2023. Γιατί όταν παγώνει το αίμα από το σοκ δεν ρωτάει πρώτα τι ψηφίζουν οι φλέβες…
Αν ο νέος δήμαρχος ήθελε να στείλει ατόφιο μήνυμα ειρήνης, αλληλεγγύης, αδελφοσύνης και αγάπης θα έπρεπε να είχε βάλει να κυματίζουν και οι σημαίες και άλλων λαών, π.χ. του Ισραήλ, της Ουκρανίας κ.ά. και να διατρανωθεί η ανάγκη της συνύπαρξης και του οριστικού τέλους του αίματος στον κόσμο. Αυτό που έκανε το βράδυ της Πρωτοχρονιάς στο Σύνταγμα δεν ήταν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από επιπόλαιη και πρώιμη επίδειξη μιας πολιτικής ταυτότητας την οποία καταχαρούμενος βρήκε πεταμένη σε κάποιο ρείθρο του δρόμου μεταξύ Κουμουνδούρου και πλατείας Κοτζιά και ήθελε να την ανεμίσει υπερηφάνως δεξιά κι αριστερά. Απερίσκεπτη και ελαφρώς τοξική παρθενική εμφάνιση και μάλιστα υπό τη μορφή ποδαρικού. Σαν να βιάστηκε ο κ. καθηγητής να εξαργυρώσει το γραμμάτιο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις υπόλοιπες όμορες δυνάμεις για την καταλυτική στήριξη λίγο πριν ανοίξουν οι κάλπες των προηγούμενων δημοτικών εκλογών. Αν κάτι έχει μείνει σε όποιον έχει περάσει από την κανονική, τη δημοκρατική - ευρωπαϊκή, Αριστερά είναι ότι όταν το αίμα παγώνει από το σοκ και τις θηριωδίες των πολέμων δεν ρωτάει πρώτα τι ψηφίζουν οι φλέβες…
