Οι Ελληνες σκέφτονται και ανησυχούν για εντελώς διαφορετικά πράγματα από εκείνα που ανησυχούν τη ριζοσπαστική και τη σοσιαλδημοκρατική Αριστερά. Προφανώς και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων για ζητήματα κοινωνικού ενδιαφέροντος διαφέρει ανάμεσα στην κοινωνία και στους διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο γάμος μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, που, ενώ επί της αρχής το δικαίωμα στην ισότητα στο γάμο βρίσκει σύμφωνη την πλειοψηφία των πολιτών, η σπουδή της αντιπολίτευσης για ψηφοθηρικούς λόγους πολώνει βάζοντας σε κίνδυνο μια σημαντική μεταρρύθμιση.
Μια προσεκτική εξέταση των τακτικών της αντιπολίτευσης οδηγεί στην εκτίμηση ότι, μη έχοντας ολοκληρωμένες προτάσεις για μια σειρά μεταρρυθμίσεων που έχει προγραμματίσει η κυβέρνηση, υπονομεύει τις μεταρρυθμίσεις πλειοδοτώντας σε... μεταρρυθμίσεις κατά το «δεξιότερα Κουροπάτκιν»: ακραία δικαιώματα ακόμα και σε αυτά που δεν είναι δικαιώματα, μόνο και μόνο για να στριμώξουν (έτσι θεωρούν) την κυβέρνηση.
Οι Ελληνες, όμως, έχουν άλλα προβλήματα, πραγματικά και πολύ πιο σοβαρά, να αντιμετωπίσουν. Την καθημερινότητα της πραγματικής ζωής: την εργασία και την ακρίβεια, πριν από οτιδήποτε άλλο. Με σειρά προτεραιότητας τον κόσμο απασχολεί η υγειονομική περίθαλψη, η ασφάλεια, η μετανάστευση, η εκπαίδευση, η κλιματική κρίση και η πρόνοια. Φιλελεύθερος, είχε πει ο Ανδρέας Λασκαράτος, είναι εκείνος που αυθόρμητα δίνει ελευθερίες. Εκείνος που τις ζητάει μπορεί να είναι αλλά μπορεί και να μην είναι φιλελεύθερος. Αυτό ας το προσέξουν οι γιαλαντζί επί των δικαιωμάτων «φιλελεύθεροι».
