Η προσπάθεια αποδόμησης του θεσμού της Δικαιοσύνης συνεχίζεται από κόμματα και πολιτικούς που είτε επιδιώκουν να χτίσουν καριέρες είτε παίζουν τα ρέστα τους αναζητώντας πολιτικό σωσίβιο. Το ερώτημα γιατί δεν παρεμβαίνει η κυβέρνηση ή γιατί δεν παίρνει την απόφαση που επιθυμούν οι ίδιοι αποτελεί στο τέλος της ημέρας προσβολή ως προς την ανεξαρτησία του θεσμού.
Οι συγγενείς των θυμάτων έχουν το δικαίωμα να ζητούν οτιδήποτε θεωρούν πως θα αποδώσει δικαιοσύνη και θα συμβάλει στην αποκάλυψη της αλήθειας. Όμως η συνεχιζόμενη εργαλειοποίηση από τα κόμματα της αντιπολίτευσης εγείρουν άλλα ζητήματα και έρχονται να προστεθούν σε μια προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη όλα τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία.
Το κράτος Δικαίου βρέθηκε κατ' επανάληψη στο στόχαστρο, ενώ δεν έλειψαν αυτοί που έφτασαν στο σημείο να ζητούν από την Ευρωπαϊκή Ένωση να… τιμωρήσει την κυβέρνηση –επί της ουσίας τη χώρα– ακόμη και με περικοπές πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης, ως ποινή για δήθεν παραβιάσεις.
Έφτασαν δηλαδή στο σημείο να επιδιώκουν τον διασυρμό της χώρας.
Ποιος ξεχνά άλλωστε την απίστευτη ιστορία με τη δήθεν νεκρή μική Μαρία στον Έβρο και το πού έφτασαν οι πολιτικοί… μέντορες ενός κορυφαίου fake news. Είναι οι ίδιοι που επιχειρούν και σήμερα να βάλουν τη Δικαιοσύνη στο απόσπασμα, αντί να θέτουν ως μείζονος σημασίας ζήτημα την εφαρμογή των νόμων και την έγκαιρη έναρξη της δίκης για την τραγωδία των Τεμπών.
Ο χαρακτηρισμός «κόμματα του ξυλολίου και των χαμένων βαγονιών» δεν είναι τυχαίος. Σήμερα στο προσκήνιο είναι οι ίδιοι πολιτικοί που στις αρχές του έτους επιχείρησαν να εκμεταλλευθούν τον πόνο των συγγενών μιλώντας για συγκάλυψη και κουνώντας το δάχτυλο στην κυβερνώσα παράταξη. Οι ίδιοι που άφηναν υπόνοιες για εμπλοκή του ίδιου του πρωθυπουργού στον θάνατο ενός νέου ανθρώπου.
Επανέρχονται για έναν «δεύτερο γύρο», όπως ανέφερε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης επισημαίνοντας όμως ταυτόχρονα πως η κυβέρνηση δεν θα επιτρέψει να γίνει η χώρα μπανανία.
Διότι μόνο σε αυτές τις χώρες η Δικαιοσύνη αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο. Ουδείς εξ αυτών που στηλιτεύουν σήμερα τη στάση της δηλώνει ευθέως αν πιστεύει ότι η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει στη Δικαιοσύνη. Και ουδείς δηλώνει προς τη Δικαιοσύνη ότι πρέπει να παραβιάσει τους νόμους.
Περιγράφουν καταστάσεις, αφήνουν υπονοούμενα και επικαλούνται ουσιαστικά το λαϊκό αίσθημα και τον πόνο των γονιών, αλλά στην ουσία δεν λένε τι πρέπει να γίνει. Διότι αν κάποιος πιστεύει πως η Δικαιοσύνη δεν είναι αυτή που κρίνει και αποφασίζει, οφείλει να το διευκρινίσει. Όχι ότι οι δικαστικοί λειτουργοί δεν κάνουν λάθη. Και αυτοί κρίνονται. Όμως ποιος μπορεί να εξηγήσει με σαφή τρόπο γιατί δεν πρέπει να ξεκινήσει η δίκη για την τραγωδία των Τεμπών;
Λένε ότι δεν δίνεται έγκριση για τοξικολογικές εξετάσεις για να μην αποκαλυφθεί η αλήθεια. Μόνο που υπάρχει ένα κενό σε αυτήν τη θεωρία. Αν ξεκινήσει η δίκη τότε όλα θα γίνονται στο φως και τα αιτήματα θα είναι γνωστά και οι λόγοι αποδοχής ή μη. Κυρίως όμως τα στοιχεία της ανάκρισης που μέχρι σήμερα βλέπουμε όλοι αποσπασματικά...
* Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση του «Μανιφέστο»
