Όλα τα… σημάδια στον ορίζοντα του αντιπολιτευόμενου Τύπου έδειχναν ότι η υπόθεση των υποκλοπών οδεύει προς το τέλος της, ένα τέλος που, σύμφωνα με τη δικογραφία, δεν φαίνεται ότι ήταν το αναμενόμενο με βάση τους σχεδιασμούς εκείνων που επιχείρησαν να συνδέσουν το Predator με τις νόμιμες επισυνδέσεις, προσάπτοντας στο Γραφείο του πρωθυπουργού τη βαριά κατηγορία ότι είχε μετατρέψει το Μαξίμου σε κέντρο παρακολουθήσεων.
Προφανώς ο στόχος ήταν αφενός να πληγεί η αξιοπιστία της κυβέρνησης στα μάτια της κοινής γνώμης, αλλά και να αμαυρωθεί η εικόνα της Ελλάδας διεθνώς. Κάτι που σ’ έναν βαθμό επετεύχθη χάρις στον υπερβάλλοντα ζήλο που επέδειξαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Η επίκληση του κράτους δικαίου αποτέλεσε το άλλοθι μιας καλοσχεδιασμένης επιχείρησης που εφόσον κατέληγε σύμφωνα με το σενάριο θα οδηγούσε στην πτώση της κυβέρνησης.
Λογάριαζαν, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο: εν προκειμένω τη Δικαιοσύνη. Αυτή είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο και όχι όσοι με τη δύναμη που διαθέτουν πίστεψαν ότι υπαγορεύουν τις αποφάσεις της και στο παρασκήνιο υποκαθιστούν τις κυβερνήσεις. Σε κάθε περίπτωση, η Δικαιοσύνη έκανε τη δουλειά της. Οι πολιτικοί θα κάνουν τη δική τους; Θα αναζητήσουν τους πραγματικούς υπεύθυνους που «δίκασαν» προτού αποφανθεί η Δικαιοσύνη;
