Η τρομοκρατική επίθεση στην Αυστραλία υπενθυμίζει ότι ο αντισημιτικός και ισλαμιστικός εξτρεμισμός δεν περιορίζεται σε εμπόλεμες ζώνες ή σε συγκεκριμένες περιοχές...
Με τον πιο ωμό τρόπο χτυπά στον πυρήνα των δυτικών κοινωνιών, σε στιγμές θρησκευτικής και κοινωνικής ειρήνης, μετατρέποντας τη γιορτή σε πεδίο τρόμου.
Το περιστατικό αυτό δεν είναι αποκομμένο. Αντίθετα, εντάσσεται σε ένα ευρύτερο κλίμα απειλής, που διαμορφώνεται τις ημέρες των εορτών σε ολόκληρη τη Δύση. Στην Ευρώπη, οι χριστουγεννιάτικες αγορές λειτουργούν υπό καθεστώς φόβου με αποτέλεσμα να υπάρχουν αυξημένα μέτρα ασφαλείας. Στο Παρίσι, οι Αρχές έλαβαν την πρωτοφανή απόφαση να ακυρώσουν την παραδοσιακή πρωτοχρονιάτικη συναυλία στα Ηλύσια Πεδία, κρίνοντας ότι δεν μπορεί να διασφαλιστεί η ασφάλεια μιας μαζικής συγκέντρωσης σε περιβάλλον αυξημένης απειλής.
Η εικόνα γίνεται ακόμα πιο ανησυχητική στη Γερμανία. Εκεί, οι Αρχές προχώρησαν στη σύλληψη πέντε ατόμων, που φέρονται να προετοίμαζαν τρομοκρατικό χτύπημα σε χριστουγεννιάτικη αγορά, με σχέδιο επίθεσης τύπου «όχημα σε πλήθος». Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, που δεν έχουν διαψευστεί, μεταξύ των συλληφθέντων είναι και ένας 56χρονος ιμάμης, αιγυπτιακής καταγωγής, ο οποίος εικάζεται πως υποκινούσε πιστούς του σε βίαιη δράση, ένα γεγονός που δείχνει το βάθος του προβλήματος.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο όρος «μοναχικοί λύκοι» συχνά παραπλανά. Οι δράστες αυτοί δεν λειτουργούν εκτός των γνωστών τρομοκρατικών δομών. Αντιθέτως, παραμένουν ενταγμένοι ιδεολογικά και οργανωτικά σε ευρύτερα δίκτυα, βρισκόμενοι σε κατάσταση «αδράνειας», μέχρι να κριθεί από τους καθοδηγητές τους ότι έχει έρθει η στιγμή της «αφύπνισης». Τότε καλούνται να δράσουν, μόνοι φαινομενικά, αλλά στην πραγματικότητα ως εκτελεστικοί βραχίονες μιας οργανωμένης στρατηγικής τρόμου.
Καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία διαδραματίζουν φανατικοί ιμάμηδες και κλειστές θρησκευτικές δομές, όπου καλλιεργείται συστηματικά το μίσος απέναντι στη Δύση, τις αξίες της, τον τρόπο ζωής και τη θρησκευτική ανοχή. Άτομα που αρνούνται την ένταξη και τη συνύπαρξη στις κοινωνίες που τους φιλοξενούν επιχειρούν, μέσω της βίας ή της απειλής της, να επιβάλουν τον δικό τους τρόπο ζωής.
Όλα αυτά αποτελούν απότοκο μιας ανεξέλεγκτης μεταναστευτικής πολιτικής, την οποία η Ευρώπη αντιμετώπισε επί χρόνια με αφέλεια και ιδεολογικές παρωπίδες. Σε μια ήπειρο που ήδη δοκιμάζεται από σοβαρό δημογραφικό πρόβλημα, η αποτυχία ουσιαστικής ένταξης μετατρέπεται σε ζήτημα εσωτερικής ασφάλειας. Και όσο η... πολιτική ορθότητα υπερισχύει της πραγματικότητας, τόσο οι κοινωνίες της Δύσης θα συνεχίσουν να ζουν τις γιορτές τους στην καλύτερη περίπτωση πίσω από αυστηρά μέτρα ασφαλείας με κιγκλιδώματα και ένοπλες περιπολίες, στη χειρότερη με τον φόβο ενός μακελειού. Όπως στην Αυστραλία...
